Moi uczniowie zazwyczaj
Kreślą strzałkę w dole strony
Informującą, że ten tekst
Jest jeszcze niezakończony.
Mówiłam, że nie potrzeba
Tego przypisu podawać,
Ponieważ zawsze to sprawdzam.
To moja główna zasada.
Po oddaniu wszystkich prac
Sześcioro dzieci zgłosiło,
Żeby im podnieść ocenę,
Bo na odwrocie… też było.
Nie… nakreślili jak dawniej
Tych „niepotrzebnych” strzałek,
Które według mej oceny
Były truizmem, banałem.
Odrabiałem lekcje w kuchni
Przy stole jadalnym, jak zwykle.
W pewnej chwili moja mama
Odpaliła „muzę z biglem”.
Hałasowała. Sprzątając
Przeszkadzała mi okrutnie.
Zawołałem: „Przestań mamo,
Głowa mi z hałasu puchnie”!
Zaraz nawrzeszczała na mnie,
Że to jest Jej kuchnia, a ja
Mogę wrócić do pokoju,
Bo… „jużeś się synku najadł”.
Zapomniała, że ja z bratem
Mamy zakaz robić lekcje
W swym pokoju, bo nasz ojciec
Co do tego miał… obiekcje!
Przed tygodniem nam zakazał,
Bo
„…w pokoju jest zbyt dużo
Rozpraszaczy, no i przez to
Siedzicie przy lekcjach… długo.
Zamiast się uczyć, w tym czasie
Zajmujecie się głupstwami
Udając przy tym bezczelnie,
Że ślęczycie nad lekcjami.
W kuchni matka przypilnuje
Gdy Wam… obiadek gotuje”.
Studiuję na studiach dziennych,
Ale kiepsko u mnie z kasą.
Rodzice też „cienko przędą”.
Rozglądałem się za pracą…
Szukałem takiej, co będzie
Zgodna z moją specjalnością.
Wreszcie trafiłem. Na pewno,
Dam sobie radę z łatwością.
Bo…wezmę urlop dziekański
I za rok na studia wrócę,
Ale zaoczne, bo w firmie
Na całym etacie być muszę.
Niestety, nie nadążyłem
Załatwić spraw w dziekanacie,
Choć jeździłem kilka razy
W semestrze no i w wakacje
I pomagał mi przyjaciel
Co ma wprawę w tym temacie.
Musiałem prosić o wolne
Na wszystkie takie wyjazdy.
Kiedy wreszcie się udało
Otrzymać urlop dziekański,
Pracodawca nie przedłużył
Ze mną umowy o pracę,
Bo jestem… zbyt niestabilny
I za dużo czasu… tracę.
Zostałem bez fajnej pracy
I politechnicznych studiów.
Sprawdziło się więc przysłowie:
„Nie łap naraz dwóch srok”, durniu.
Miałam niedawno podejście
Do egzaminu z jazdy.
Teorię wcześniej już zdałam,
Chociaż nie zdawał go każdy.
Plac zaliczyłam bezbłędnie.
Jazdę miejską rozpoczęłam
Od „kołowania” po rondzie,
A potem w korku utknęłam.
Że byłam zdenerwowana,
To każdy szofer wyczuwa.
Na dodatek deszczyk padał
I szybę przednią „zapluwał”.
Pół godziny jazdy w stresie
I przy fatalnej pogodzie,
To dla młodego kierowcy
Nie są warunki na co dzień.
Była taka sytuacja:
Ruszam na światłach (zielonych),
Lecz zauważyłam fiata,
Jadącego z prawej strony.
On na czerwonym sygnale,
Wjechał na to skrzyżowanie
I groziło tym, że może
Najechać, gdy ruszę, na mnie.
Jak tylko zjechałam z ronda
Egzamin został przerwany,
A tym samym test praktyczny
Z jazdy po mieście – nie zdany!
A dlaczego ta decyzja?
Bo ja byłam… przestraszona!
Powinnam była pojechać,
A ja… stałam nieruchoma!
Przecież byłem „na pierwszeństwie”
Więc jechać dalej powinnam.
W razie kolizji za stłuczkę
To nie ja byłabym winna.
Chęć uniknięcia zderzenia
Nie jest żadnym argumentem.
Prawo pierwszeństwa dla wszystkich
Musi być jednako święte!
Bardzo wcześnie moi starzy
Posyłali mnie na „granie”,
To znaczy finansowali
Me muzyczne nauczanie.
Od małego startowałem
W konkursach oraz popisach.
Ile ich było? Dziś nie wiem.
Szkoda, że nikt ich nie spisał.
Miałem malutkie… sukcesy.
Dochodziłem do finałów,
Ale potem już przeważnie
Nie było zbytniego szału.
Pamiętam jeden z konkursów.
Byłem już w trzecim etapie,
Kiedy jedna z Pań Jurorek
Trzymając nad głową papier
Wykrzyknęła: „Znam ten adres.
W młodości ja tam mieszkałam”!
To właśnie moim zgłoszeniem
W mą stronę wymachiwała.
Język był szybszy niż rozum,
Bo zawołałem: „O rany.
Nawet nie miałem pojęcia,
Że on jest aż taaaaaki stary”.
Mój występ był oceniony
Trochę za surowo chyba.
Chociaż mnie odwalono,
Widownia wstała na vivat!
Lubię ciszę biblioteki,
Zwłaszcza gdy zima i plucha.
Siadam tam przy komputerze.
Przez słuchawki muzy słucham.
Dzisiaj rano też tam byłem
W przerwie między wykładami.
Było pusto, ale z czasem
Już nie byliśmy tam sami.
Bo przy komputerze obok
Drobna blondynka przysiadła.
Z wyglądu fajna, a nawet
Rzekłbym, że w oko mi wpadła.
Nie dlatego, że cudowna.
Ale przez swe zachowanie.
Bo klika po klawiaturze
A to zajęcie nie dla Niej.
Włącza, wyłącza… Coś nie gra.
Myszką suwa w prawo, w lewo.
Klika nawet kilka razy.
Nie daje się ponieść nerwom.
W końcu puka mnie w przedramię.
Słuchawki z uszu ściągnąłem.
Ona mnie prosi o pomoc
Oczy ma niezbyt wesołe.
„Ten komputer jest zepsuty”…
Cichutko się poskarżyła.
„Wcale Nie daje się włączyć”…
Jednym tchem mi wyjaśniła.
Trzeba było widzieć minę,
Jak z „bananem” na mych wargach
Wciskam guzik monitora…
Jej mina miliony warta!
Pochodzę z biednej rodziny.
Zaliczyłem studia dzienne.
Miałem stypendium, lecz koszty
Były wyższe niewspółmiernie.
Imałem się różnych robót
W naszej studenckiej spółdzielni.
Lecz nie zawsze jest „robota”,
A czasem „człowiek się… leni”.
Jak się leni, to jest głodny.
Jak pracuje, to zarobi.
Ale wtedy tak się dzieje,
Że z nauką „nie wyrobi”.
Tak jednak źle mi nie było.
Potrafiłem jakoś przeżyć.
Mam już dyplom, teraz muszę
Z życiem dorosłych się zmierzyć.
Niedawno byłem u Babci.
Zaskoczyła mnie pytaniem,
Czy przydały mi się „grosze”
Regularnie przysyłane.
Bo przez lata Stara Babcia
Co miesiąc mi wysyłała
Przekaz na dwieście złociszów;
Jak na Nią sumka niemała!
Dla mnie byłyby wsparciem.
Lecz nieznane mi powody,
Czemu kaskę wysyłała
Do całkiem obcej osoby!
Moja mama chce koniecznie
Zdawać na prawo jazdy.
Ma kompleks, bo w mej rodzinie
Ten dokument ma już każdy.
Za rok skończy „pięćdziesiątkę”
I postanowiła sobie:
„Nim dożyję do pół wieku,
To ja prawo jazdy zrobię”!
Niecały rok już Jej został,
Ale marudzi nam ciągle,
Że zupełnie nie da rady…
Tak jak by chciała to odwlec.
By dodać Mamie odwagi,
Poszłyśmy razem na jazdy.
Miała trudności, to prawda,
Ale problemy ma każdy.
Po treningu Jej instruktor
Zadał nam jeszcze pytanie:
„Czy następnym razem mogę
Sfilmować jazdę tej pani?
Bo żona nie chce uwierzyć,
Że jak na placu pracuję,
To każdego dnia bez przerwy
Życie swoje ryzykuję”.
Moi najbliżsi mi kumple
Wyszykowali przyjęcie
Na okoliczność skończenia
Mojej pracy magisterskiej.
Pracowałem nad nią ciężko
Przez ostatnie pięć miesięcy.
Jeszcze tylko jej obrona
Musi magisterium zwieńczyć.
Zabawa miała się zacząć
Dziś w barku akademika.
Nie było kasy, by nająć
Choćby jednego muzyka.
Dlatego jeden z kolegów
Wziął mi z pokoju laptopa
A kiedy zbiegał ze schodów,
Podwinęła mu się stopa
I roztrzaskał go drobne.
A tam była moja praca!
Zamiast fety, była stypa.
Do dziś mam wielkiego kaca.
Wniosek na koniec wypowiem:
Róbcie kopie zapasowe!!!