Chodzę z fajowym chłopakiem.
Grzeczny, dobrze ułożony.
Widzę w Nim samiutkie plusy,
Siebie… w roli Jego żony!
No i stało się! Nareszcie
Przygotował piękną mowę,
A w scenerii jak z romansu
Sam wyglądał tak jak model!
Oświadczył mi się nareszcie.
A ja zamiast „oddać rękę”
Urządziłam mu w rewanżu
Zazdrości ogromną scenkę.
To nie były fanaberie
Tylko istotne przyczyny:
Zwrócił się do mnie trzy razy
Imieniem… byłej dziewczyny!
Serwisuję parkometry.
Widziałem wiele sposobów
Oszukania, by nie płacić,
Lecz nigdy jeszcze na odwrót.
Do tej pory raz tak było,
Że … banknotem zapłacono.
Kilkukrotnie złożonego
W otwór dla monet wtłoczono.
Parkomat zablokowany.
Dla kierowców kłopot duży,
Bo „najbliższy” dość daleko.
Niejeden na to się wkurzył!
Nie mogę tego zrozumieć
Kto mógł mieć bezwzględny zamiar,
Żeby akurat w tym miejscu
Wybrać miejsce parkowania.
Ale wiem, że egzystencja
Upływa jemu „na plusie”,
Bo banknot dwustuzłotowy
Nie koreluje z „centusiem”.
Kupiłam raz okazyjnie
Aż dwie pary czarnych spodni.
W sklepie już je przymierzyłam,
Choć tam nie było wygodnie.
Jedne z nich były za luźne.
Te drugie, choć dosyć ciasne,
Kupiłam z mocnym zamiarem,
Że skończę z jedzeniem ciastek!
Jakiś czas potem przymierzam
I… wciągnęłam. Hurra! Schudłam!
Bardzo mnie to ucieszyło.
Nareszcie jestem już … szczupła!
Niestety! Okazało się,
Że to były nie te spodnie,
Co miały być obszerniejsze.
W dodatku są już niemodne!
To były portki ojczulka,
W których dawno już nie chodzi,
Bo zeszczuplał z dziesięć kilo.
Teraz wygląda jak młodzik.
Kilka lat temu to było.
Moja Żona jechać miała
Na swą pierwszą delegację,
Gdy ta tragedia się stała.
Mnie przytrafił się wypadek,
Co nie skończył się „na guzku”,
Lecz na połamanych nogach
Oraz inwalidzkim wózku.
W tej sytuacji nie chciała
Mnie aż na tydzień zostawić,
Lecz wymogłem, by jechała.
Ja nie będę się mazgaić!
Nie mamy dzieci. Z pewnością
Dam sobie radę samemu.
Ona przez to, że wyjedzie,
Uniknie w pracy problemów.
Pojechała. Ja zostałem.
Odpowiedzialnie, świadomie.
Pierwsze dwa dni spokojne,
W trzecim… poparzyłem dłonie!
Chciałem na obiad… pieczyste.
Włączyłem „na full” piekarnik.
Przecież sam dam sobie radę,
I samemu się wykarmię!
Piekłem kurczaka w brytfannie.
Kiedy już był upieczony,
Założyłem rękawiczki –
Te „kuchenne” mojej żony.
Chwytam brytfankę za uszy…
Ból mnie uderzył gwałtownie
I w żaden sposób nie mogłem
Naczynia z pieczystym podnieść!
To był mój kompletny dramat.
Byłem w rękawicach żony
I nagle, nie wiedzieć czemu
Wyję z bólu poparzony!
Potem sobie przypomniałem,
(Tej prawdy wreszcie dociekłem)
Że Żona miała też „łapki”
Chroniące dłonie przed ciepłem.
Wylądowałem w szpitalu.
Żonie nic nie powiedziałem,
Bo wstydziłem się, że w kuchni
Okazałem się …. bęcwałem.
Najlepszy mój kumpel wyrwał
Naprawdę ładną dziewczynę.
To typ wyniosłej księżniczki –
Każdy Jej uległość winien.
Rozpieszczona niebywale.
Wszystko dla niej się należy.
Nie liczy się z niczym, z nikim.
Nie zna pojęcia „partnerzy”.
Po paru tygodniach, kiedy
Wciąż był zafascynowany,
Poradziłem, żeby sprawdził,
Jakie na przyszłość ma plany.
Uważałem, że panienka
Jedynie na Nim żeruje.
Ale obraził się twierdząc,
Że to zazdrość mną kieruje.
Wczoraj było wręcz upalnie.
Dzień wcześniej przyjął szczepienie,
A mimo to Go zmusiła,
Żeby wniósł Ją na wzniesienie.
Siadła na nim „na barana”.
Kiedy był w połowie drogi
Poczuł się słabo i nagle
Odmówiły pracy nogi!
Po chwili stracił przytomność.
Nie przejęła się tym wcale,
Darła się, że to przez Niego
Zmęczyła się w tym upale!
A poza tym wstyd jej przyniósł
Że okazał się mięczakiem.
I nie będzie się spotykać\
Z takim jak on zdechlakiem!
Zrozumiał, że to nie zazdrość
Kierowała mym postępkiem,
Tylko by ją zdemaskować,
Że nie jest już świata pępkiem.
Jechałem sobie spokojnie,
Gdy nagle ni stąd, ni z owąd
Wyskoczyła mi kobieta
Objuczona wielką torbą.
Lecz facet jadący za mną
Już nie zdążył wyhamować.
Wjechał z impetem w mój kufer.
Cały tył zgnieciony. Groza!
Spytałem kobietę, czemu
Nagle na jezdnię wtargnęła.
Tłumaczyła coś o pechu…
W ślepy zaułek zabrnęła.
Nareszcie dotarło do mnie
O co chodzi z tym gadaniem.
Ona w ostatniej już chwili
Uciekła, bo rusztowanie
Zajmowało cały chodnik
Od ściany aż do burtnika.
Ona musiała uskoczyć
Nagle, natychmiast, w trzy miga!
No, bo gdyby pod nim przeszła,
Przez „pecha” mogłaby zginąć
Tak samo, jak by przelazła
Pod rozłożoną drabiną!!!
Stojąc słuchałem tych bredni
Zszokowany dokumentnie.
Przez takie bzdury, głupoty
Facet rozbity doszczętnie.
Aż popłakał się, gdy ujrzał
Straty nie z winy, lecz „pecha”,
Który Jego właśnie spotkał
Z winy drugiego człowieka.
Znajoma rzuciła męża
Dla jakiegoś księcia z bajki.
Nie był bogaty ni piękny,
Ale… „wywoływał ciarki”!
A w dodatku był bez pracy
I … zadłużony po uszy.
Wszyscy Jej Go odradzali,
Lecz „miłości nic nie wzruszy”!
Bo On dla Niej miły, grzeczny.
Zupełnie inny niż mąż!
A w dodatku kochający
I seksu Mu mało wciąż!
Mąż jest ciągle przemęczony.
Po pracy tylko by leżał.
Jej Książę zawsze gotowy –
Jest kaseczka, jest impreza!
Nawet wzięła kredyt, żeby
Spłacić długi kochanego.
On miał zaraz znaleźć pracę,
Będzie bajka na całego!
A potem rozpacz, bo Książę
Po paru miesiącach zniknął,
Wpierw ogołocił mieszkanie,
A potem „żegnaj Marychno”!
Teraz jest sama z dzieciaczkiem.
Nie ma męża ani Księcia.
Do tego jest… nowa ciąża
I… dług nie do udźwignięcia.
Bardzo się dziwi, że mąż
Nie Jej chce wybaczyć zdrady.
Życie „jak w bajce” jest krótkie
I na to już nie ma rady”…
Mam fajnego wujka, ale
Nadużywa wulgaryzmów.
Tato mówi, że to przejaw
Dość specjalnego… artyzmu.
Ma dwóch synów. A niestety
W domu wynosi się wiele,
Więc kuzyni tak jak ojciec
Klną. I to nawet w … niedzielę!
To słownictwo w Ich rodzinie
Nie jest zjawiskiem niezwykłym
Do tego stopnia, że dzieci
Do wulgaryzmów przywykły.
A wujek nawet się chwalił
I nam wszystkim opowiadał,
Że pięcioletni Kamilek
Sam odwalił niezły… kawał.
Kiedyś wuj musiał wyjść z domu.
Synuś spytał Go, „Gdzie jedzies”?
On: „Do tego ch**a Muja;
Muszę spotkać się z tym pedziem”.
Pan B. to szef mego wujka.
Chłopiec wyprosił u taty,
By pojechać z Nim do bossa.
Z sobą „zabrał te klimaty”.
Gdy dojechali do szefa
I wysiedli z samochodu
Mały zobaczywszy bossa
Wyrwał się troszkę do przodu.
Szef pochylił się ku niemu.
Przywitać się z Nim miał zamiar
I zagaił „Cześć, Kamilku… ”
Podał dłoń do powitania
A Mały obydwie rączki
Za plecki gwałtownie schował
Z okrzykiem: „Ja ch**om nigdy,
Psenigdy rącki nie podam”!
Wiem, że uczciwość popłaca.
Lecz trzeba uważać żeby,
Zachowując przyzwoitość
Nie napytać[1] sobie biedy.
Mój kolega znalazł portfel.
By go zwrócić „co do centa”
Podjechał pod adres, który
Znalazł w tychże dokumentach.
By nie robić zamieszania
I nie ujawnić znalazcy,
W skrzynkę na listy go wepchnął;
Otwór wąski, a więc na wcisk!
Gdzie tu „bieda napytana”?
Powód był wprost oczywisty:
Ten Uczciwiec własny portfel
Wepchnął w skrzyneczkę na listy!
[1] Napytać – przestarzale: sprowadzić, ściągnąć
Po latach daremnych starań
Wreszcie się nam udało!
Jestem w ogromnych emocjach
Jakby rozum mi zabrało.
Chodzę jak w jakiejś gorączce.
Zachowuję się dziwacznie.
A co to dopiero będzie
Jak „mały” ruszać się zacznie?
Dałam mężowi do pracy,
Bo właśnie miał urodziny,
Na pyszne, drugie śniadanie…
Nie, nie, niczego z wędliny.
Hamburgera Mu zrobiłam!
Swojej roboty dwie buły,
Do tego kotlet „na ostro”
I dużo, dużo cebuli.
Dodałam kwaśny ogórek,
Majonez, ketchup z musztardą,
Sałatę świeżą, zieloną
No i dwa jaja na twardo.
Czekałam Jego powrotu
Ciekawa, czy niespodzianka
Sprawi Mu przyjemność w czasie
Urodzinowego Ranka.
A mąż? Wrócił obrażony
I, jak nie wiem co, wzburzony.
Nie miałam pojęcia dlaczego,
Więc spytałam o to Jego.
Jakoś wydukał, co było
Powodem tak dzikiej akcji.
Byłam zdruzgotana, kiedy
Wysłuchałam tej relacji.
A miało być tak odświętnie!
Byłam ciekawa szalenie!
No i dowiedziałam się, co
Spowodowało wzburzenie…
Najpierw pochwalił się kumplom,
Jaką ma kochaną żonę,
No bo dzisiejsze śniadanko
Jest specjalnie wymyślone.
Nie miałam pojęcia, dlaczego,
Ale zamiast majonezu
Dałam płyn do mycia naczyń,
A jak tylko On kęs przeżuł,
To hamburger spienił mu się
W ustach, że aż nosem poszło…
A jeden z kumpli wykrzyknął:
„Jezus, Maryja – jamochłon!