Jestem krawcową, więc często
Biorę miarę od klientów,
Ta czynność przymusza mnie do
Kucania, pochyleń, skrętów.
Dziś, gdy wróciłam do domu
I zdjęłam spodnie „robocze”,
Stwierdziłam, że je rozdarłam
Od pasa po samo krocze.
Teraz wiem, dlaczego wszyscy
Zachowywali się dziwnie,
Gdy przypadkowo (albo nie)
Przechodzili tuż, tuż przy mnie.
Że mam „awarię” na tyłku,
Nie powiedział mi nikt w pracy.
Dorośli ludzie, a przecież
Postąpili jak sztubacy.
Chciałabym poszukać pracy,
Bo w obecnej zbyt się nudzę.
Porozsyłałam swe CV.
Że coś znajdę się nie łudzę.
Otrzymałam mnóstwo zwrotów.
Rzadko kto w liście odpowie.
Ale jedno z pism odmownych
Było bardzo nietypowe:
„Aktualnie nie szukamy
Pracowników czy pracownic,
Lecz chcielibyśmy się spotkać,
Żeby coś z Panią uzgodnić.
Mamy dorosłego syna,
Który żyje jak samotnik,
Z Pani profilu wynika,
Że jesteście z nim podobni”.
Nie odpisałam, bo ten list
Wnerwił mnie, ale też zdziwił.
Chyba dla draki powinnam
Poprosić o jego CV.
Moja praca w Media Market
Polega na tym, że zawsze
Opowiadam klientowi,
Co dla Niego najciekawsze.
Każdą osobę w mym sklepie
Zawsze w ten sposób zachęcam,
Bo wiem, że me wyjaśnienia
Mogą nakłonić klienta
Do decyzji o zakupie,
A ja z tego żyję przecież.
Każdy sprzedany odbiornik
To pieniądz w moim budżecie.
Dzisiaj ponad pół godziny
Zachwalałem klientowi
Dobrej marki telewizor,
Który na wystawie stoi.
Facet był zaciekawiony.
Stawiał istotne pytania.
Byłem pewny, że niechybnie
Do zakupu już się skłaniał.
A na koniec… podziękował
I na ucho mi się przyznał,
Że cieszy się, iż zachwalam
Sprzęt, co przez Internet wybrał.
Koleżankę z mego biura
Wezwano dzisiaj do szefa.
Strasznie się denerwowała,
Że przydarzy się jej niefart.
Próbowałam w jakiś sposób
Rozładować atmosferę
Głupim kawałem, co zaraz
Niestety stał się problemem.
Tylko do niej powiedziałam,
Ale wszyscy to słyszeli:
„Zrób szefuńciowi lodzika,
Wtedy zły los się odmieni.
To jedyny sposób, żeby
Dostać awans i podwyżkę.
Robiły to już przed tobą
Koleżanki. Prawie wszystkie”!
Miał być dowcip, wyszła wtopa.
Tuż za mną stał szef – przystojniak.
Zamarłam ze strachu słysząc:
„A to ciekawa teoria”!
W praktyce się okazało,
Że na nią już czekał awans.
A ja koleżankom nadal
Głupie dykteryjki gadam.
Pracuję w sklepie meblowym.
Szefowa mi zagroziła,
Że gdy będą na mnie skargi
To nie będzie dla mnie miła.
Będę musiał szukać pracy
Za najmniejsze przewinienie.
Mam „rozpieszczać” swych klientów,
Bo „klienci dziś są w cenie”!
W zeszłym tygodniu widziała
Jak pewien klient się na mnie
Wydzierał głośno, wulgarnie.
Moim zdaniem bezpodstawnie.
Nie zadała sobie trudu,
By mnie spytać o szczegóły
Całej tamtej sytuacji.
Wiedziała a priori, z góry!
A ten klient miał problemy
Bardzo poważne, psychiczne.
On uciekł opiekunowi.
Postępował nielogicznie.
Ubzdurał sobie, że nasz sklep
To salonik w jego domu,
A ja przestawiłem meble.
Nie mógł znaleźć swoich… komód!
Dla szefowej nieistotne,
Co jej wtedy przekazałem.
Moja wina, że w jej sklepie
Na te krzyki pozwalałem!
Długo staram się o pracę.
Dzisiaj byłem na rozmowie.
Kiedy wychodziłem z biura
Głos rozmówcy do mnie dobiegł.
„Czy mógłby pan mi wyświadczyć
Przysługę malutką, drobną
I wyrzucić coś wychodząc
Do kosza albo przez okno”?
Byłem w wesołym nastroju,
Gdyż tak mi się wydawało,
Że doskonale wypadłem.
Więc pokonałem nieśmiałość
I z uśmiechem na obliczu
Nie wyczuwając perfidii
Chwyciłem żeby wyrzucić
Własnoręczne moje CV!
Zawsze razem z moją mamą
Kupujemy sobie szmatki.
Dziś w sieciówce szukałyśmy
Bluzki dla mnie, nastolatki.
Wybrałam chyba trzy bluzki
Ładne, a nawet dość strojne.
Weszłyśmy do przymierzalni
By je przymierzyć spokojnie.
Mama po chwileczce wyszła
Kierując się do wieszaków.
Pani z obsługi natychmiast
Doradzała inny zakup:
Powiedziała, że sweterek,
Który mama ma na sobie
Jest ewidentnie za ciasny
I spowalnia jej… krwi obieg.
Może podać rozmiar większy,
Luźniejszy i… bezpieczniejszy.
Mama była dziś ubrana
W sweter kupiony w tym sklepie.
Więc, że nie była to nówka,
Poznałby się nawet ślepiec.
Pani była zagoniona,
Więc mogła błędnie skojarzyć,
Że to świeży zakup mamy,
Więc doradzała w sprzedaży.
A to ja mierzyłam ciuchy.
Mnie była potrzebna rada.
Ta akcja ze starym swetrem,
To była jakaś żenada!
Szef kazał mi przefaksować
Do jednego z kontrahentów
Jeszcze przed pójściem do domu
Całą stertę dokumentów.
Po pierwszych dwudziestu stronach
Miałam dosyć tej roboty,
Bo dwa faksy w naszym biurze
To jakieś stare klamoty!
Jednak nadal wysyłałam
Coraz bardziej tym znudzona.
Zadzwonił nagle telefon,
Gdy „poszła” trzydziesta strona.
To kontrahent informował,
Że wkładam kartki odwrotnie,
Bo z ich strony wciąż wychodzą
Tylko same puste kopie.
Ja sama pracuję, bo mąż
Od pół roku jest bez pracy.
Bardzo ciężko nam się żyje
Tylko z jednej, mojej płacy.
Dzisiaj miał iść na rozmowę.
Był umówiony w południe.
Gdy wróciłam, on przy kompie
Siedział ubrany dość schludnie
W marynarkę i koszulę,
Do tego krawacik w kratki,
Ale niżej katastrofa;
Na sobie miał tylko… gatki.
Grał spokojnie na laptopie
I patrzył na mnie zdziwiony,
Jak gdyby się nie spodziewał
Widoku swej własnej żony!
Zapytałam go o wynik
Jego rozmowy o pracę,
Ale widzę, że znów tylko
Nerwy i spokój utracę.
A on patrząc ze zdziwieniem
Powiedział, że się przez chwilkę
Zagapił przed wyjściem z domu…
Czy on mnie miał za debilkę?
Ta „chwilka” trwała sześć godzin!
Jak się nie postara bardziej,
To przy takich „wielkich chęciach”
Nigdy roboty nie znajdzie!
Pracuję w dużym zespole.
Nasz kierownik jest nieznośny.
Ciągle bez powodu krzyczy,
A głos ma bardzo donośny.
To pieniacz oraz arogant,
A w dodatku dużo pali.
W jego gabinecie śmierdzi
Pychą i… papierosami.
Nagle postanowił sobie,
Że przestaje palić szlugi.
Dziś był pierwszy dzień odwyku;
Dzień niezapomniany, długi!
Teraz wiem, że do tej pory
Łagodny był z niego „milczek”.
Dziś pokazał, że ukrywał
Prawdziwe swoje oblicze!!!