Bardzo ciężko przechodziłam
Ciążę oraz rozwiązanie.
Mamy piękną, zdrową córcię,
Chociaż syneczek był w planie.
Ale wskutek komplikacji
Nie będę już mogła rodzić.
Nie dam męskiego potomka.
Nie wszyscy z tym chcą się zgodzić.
Mój mąż zażądał rozwodu
Nie bacząc na mą chorobę,
Bo nie mogę w żaden sposób
Przedłużyć linii rodowej.
Teraz w tej polskiej rodzinie
Ja tylko wszystkim zawadzam.
Cała familia małżonka
Solidarnie się z nim zgadza.
Jestem lekarzem rodzinnym.
Tydzień temu do przychodni
Przyszli razem siostra z bratem
Bardzo do siebie podobni.
Dwulatek był przeziębiony,
Ale ta szesnastolatka
Zajmowała się braciszkiem
Jak najlepsza w świecie matka.
Mały wymagał leczenia.
Lecz, jak stanowią przepisy,
Rodzice muszą się zgodzić
Składając swoje podpisy.
Poprosiłem więc dzierlatkę,
By ściągnęła do mnie matkę.
Wzięła chłopca na kolana
Zaskoczona i zdziwiona.
Wyjaśniła mi, że matką
Chorego malca jest… ona.
Mamy dwoje nastolatków.
Córka jest fanką Nirvany,
A nasz syn szesnastolatek
W Justinie B. zasłuchany.
Nic już dla nich nie istnieje.
Ciągle słuchawki na uszach.
Prócz Nirvany i Biebera
Nic a nic już ich nie wzrusza.
Pytaliśmy psychologa,
Tego nie wie nawet ksiądz,
Gdzie my, do jasnej cholery,
Popełniliśmy ten błąd!
Mieliśmy małżeńskie plany:
Mieszkanie, samochód, dzieci.
To jest właściwa kolejność,
Potomstwo na miejscu trzecim.
Jednak żona przed terminem
Zaszła w nieplanowaną ciążę.
Mieszkanie malutkie mamy,
Lecz z samochodem nie zdążę.
Oboje ustaliliśmy,
Że w tej nagłej sytuacji
Powinniśmy się powstrzymać
Od następnych prokreacji.
A najpilniejszym zadaniem
Jest zdobyć większe mieszkanie.
Ten nasz plan także legł w gruzach,
Kiedy to pierwsze USG
Wykazało, że potomków
Urodzi się co najmniej trzech!
Dzisiaj nareszcie się poznam
Z partnerką mojego ojca.
Przyjedzie do nas koleją
I ja odbiorę ją z dworca.
Prosił mnie o to mój tata.
Wypadło mu coś pilnego,
A nie ma nikogo bardziej
Ode mnie zaufanego.
Mówił mi, że obie mamy
Z sobą też dużo wspólnego
I na pewno ją rozpoznam.
To nie będzie nic trudnego.
Pociąg przyjechał. Wśród ludzi
Nie widzę jednak tej pani.
Żałuję, bo mego ojca
Ta sprawa na pewno zrani.
Czyżby już strzeliła focha
Moja niedoszła macocha?
Dzwonię do ojca i mówię,
Że ona nie przyjechała.
Nie wysiadła żadna pani,
Która by czterdziestkę miała.
Nie uwierzył, więc tłumaczę
Coraz głośniej. Prawie krzyczę,
Że jadę zaraz do domu.
Przykro mi, że wracam z niczym.
Kilka osób to słyszało.
Jedna zareagowała.
Biegła z torbą w moją stronę
I ręką krewko machała.
„To na mnie czekasz, – wołała –
Moje imię to Monika”!
Znieruchomiałam jak skała.
W moją stronę podążała
Dziewczyna z mojego… rocznika.
Płakała w słuchawce babcia,
Że brakuje jej pieniędzy.
Że nie ma już nawet na czynsz
I właściwie żyje w nędzy.
Prosiła mnie o pożyczkę,
Choć jej trudno mówić o tym.
Niewiele jej pożyczyłem.
Mogłem tylko trzysta złotych.
Następnego dnia poszedłem
Odwiedzić biedną babunię.
To, co w jej domu zastałem,
Wypowiedzieć wprost nie umiem.
Babcia zrobiła imprezę
Dla kilkorga rówieśników
Jota w jotę taką samą,
Którą ja w akademiku
Dla kolegów urządzałem,
Kiedy całą sesję zdałem.
Teraz babcia mnie unika.
Dla mnie to gorzka nauczka.
Na wypłatę tęsknie czekam.
Jestem „zrobiony na wnuczka”?
Od roku mieszkam z chłopakiem.
Przedtem u rodziców „siedział”.
Ze mną było mu tak dobrze,
Że rzadko ich w domu odwiedzał.
Oni też się nie kwapili,
Żeby do nas przyjść z wizytą.
Nie chcemy jeszcze się żenić.
Czy to jest ansą ukrytą?
Chyba nie, bo gdy zadzwonił,
To bardzo się ucieszyli
I na niedzielny obiadek
Do siebie nas zaprosili.
Dawno nie widziałam mamy.
Zdziwiłam się widząc brzuszek.
Czyżby ciąża? – pomyślałam,
Pogratulować jej muszę!
Nim coś rzekłam, sama mówi,
Że oczekuje bobaska.
Ja wskazując na jej brzuszek
Powiedziałam: „Boża łaska”!
„Który miesiąc”?, dalej pytam,
Bo brzuszek ma dosyć duży.
Patrzy na mnie ze zdziwieniem,
Widzę, że coś się w niej burzy.
Po chwili, już z rozbawieniem,
Na ucho mi powiedziała,
Że właśnie zgodę sądu na
Adopcję dziecka dostała.
Od soboty mam do tyłu
U całej rodziny Żony,
A przez teściową do reszty
Zostałem znienawidzony.
Stało się to za sprawą
Mej sześcioletniej córeczki,
Która na ślubie jej cioci
Popełniła czyn zdradziecki.
Podstawiła nóżkę babci,
A Ona się wywróciła.
Padła plackiem przed ołtarzem,
Aż podłoga zadudniła.
Zaczerwieniony jak burak
Pomagałem wstać „upadłej”
I jednocześnie krzyczałem
Na to swoje małe „diable”.
Przestraszona tłumaczyła
Szlochając na pół kościoła:
Tatusiu! Przecież mówiłeś,
By niszczyć tego babola!
Rodzice wprost uwielbiają
Moją, już byłą, dziewczynę.
Wiedziałem to trochę wcześniej,
Lecz dziś poznałem przyczynę.
Kiedy nagle mnie rzuciła,
Żeby związać się z mym bratem,
To matka dla tego związku
Była najgorliwszym swatem!
Złożyła jej gratulacje,
Że już nareszcie zmądrzała
I z moim młodszym braciszkiem
Zamiast ze mną się związała.
Ojciec także dodał swoje
I się z krytyką dołączył
Mówiąc, że już dawno wiedział,
Że to w ten sposób się skończy.
Brat zamieszkał z moją byłą.
Ja zostałem z rodzicami
Udając, że już w porządku
Wszystko jest pomiędzy nami.
Teraz nie dość, żem samotny,
Mają jeszcze ze mnie świadka
Ich rodzinnej szczęśliwości
Na weekendowych obiadkach.
Mam nieodparte wrażenie,
A nawet pewność bankową,
Że rodzice mnie i brata
Nie kochają jednakowo.
Robiłam zakupy spożywcze
W pobliskim supermarkecie.
Tam jest taniej niż gdzie indziej.
Łatwiej zmieścić się w budżecie.
Różnych ludzi tam spotykam.
Znam też tych, co mnie nie znają.
Często zdarzy mi się słyszeć,
O czym inni rozmawiają.
Dziś wychowawczyni synka
Narzekała na swą klasę,
Że łobuzują w niej chłopcy,
A szczególnie jakiś Jasiek.
Ale potem pochwaliła
Mego synka najmłodszego,
Że jest grzeczny, a więc inni
Powinni brać przykład z niego.
Tak bardzo się ucieszyłam,
Aż poczułam się szczęśliwa.
Taki dzień jak ten dzisiejszy
Rzadko mym udziałem bywa.
Jednak na koniec dodała,
Iż trudno jest w to uwierzyć,
Że ten kochany chłopaczek
Ze strasznym życiem się mierzy.
Ona słyszała w parafii,
Że jego rodzina liczna
Nie uznaje Pana Boga,
A więc jest… patologiczna!