Ojciec zwykł mawiać znajomym,
Że prawda o mnie jest taka:
„Prędzej Rosja Mistrzem Świata,
Niźli ja znajdę chłopaka”.
Rzecz jasna chodzi o futbol,
Bo ojciec to wierny kibic
Lewandowskiego i Polski,
No i „Kolejorza” z Gliwic.
Matka zdziwiona spytała,
Czy Ruscy już nie zostali
Wykluczeni z tych rozgrywek,
Gdy na Kijów najechali?
Ojciec potwierdził, lecz uznał,
Że szansa jest mimo wszystko …
Mama przyznała Mu rację…
Widocznie jest pesymistką.
Regularnie jeżdżę z żoną
Na wycieczki rowerowe.
To dla nas prawdziwa frajda,
A ponadto „samo zdrowie”.
Kiedyś Teściowa półżartem
Zapytała nas, czy może
Wybrać się na rower z nami,
Bo czuje, się nie najgorzej.
Byłem sceptyczny, czy Ona
Da radę, no bo przeważnie
Przejeżdżamy odległości
Naprawdę dosyć poważne.
Zwykle jeździmy trzydzieści
Kilometrów, czasem więcej.
Takie odległości dla Niej
Nie są najodpowiedniejsze.
Co prawda, kiedyś, w młodości
Dość znaną sportsmenką była
Lecz przecież siedemdziesiątka
Na pewno swoje zrobiła.
I… wreszcie pojechaliśmy.
Po pierwszej godzinie jazdy,
A potem dwa razy znowu,
Były przystanki… prawdy.
Musieliśmy robić postój…
Dla nas, no bo narzucała
Tak dużą prędkość przejażdżki,
Że Młódka nie nadążała!
Ojciec wyjechał na kontrakt
Zagraniczny miesiąc temu.
Matula postanowiła,
Że wreszcie musi się przemóc
I zrobić Mu… niespodziankę:
Odchudzi się, i to bardzo.
Będzie dla ojca, gdy wróci,
Jak seks-gwiazda Brigitte Bardot!
Jest na diecie, spaceruje.
Mówi, że jest jedną z… wegan!
Po miesiącu są efekty,
No bo nawet truchtem biega.
Jeszcze do tego wszystkiego
Raz w tygodniu prosi, żebym
Zrobiła Jej zdjęcia, by Ona
Swe postępy mogła śledzić.
Nie miałabym z tym problemu,
Nawet naj, naj, najmniejszego,
Ale Ona się upiera,
By pozować… bez niczego!
Jestem byłym już wojskowym.
Lubię mundur, warty, straże.
Teraz na wojskowej rencie
Jestem zwykłym ochroniarzem.
Ochraniam mienie i ludzi
W luksusowym ponoć bloku.
Praca spoko. Tu spotykam
Wiele bardzo znanych osób.
Do tego niezły zarobek,
Dość wysoki w naszej branży.
Pracuję prawie dwa lata.
Nie było tu żadnej grandy.
Pracodawcą jest szefowa.
Dba o prestiż i opinię.
Wyrzuca z pracy, jak tylko
Stwierdzi najmniejszą przewinę.
Nawet zupełnie niedawno
Wyleciałbym z tej roboty
Za narkotyki, bo kiedyś
Ktoś Jej doniósł na mnie ploty,
Że jaram z mymi kumplami,
I to zazwyczaj w… soboty!
Widuję się z Nimi dość często.
Wtedy też się spotkaliśmy
I przed rozstaniem „na fifkę”
Sobotnią się zmówiliśmy.
Szefowa donos dostała.
Myśląc, że fifka to „lufka”,
A że przez lufkę się „jara”,
Uznała mnie więc za dupka,
Który pali jakieś „zioło”
I gada o tym wokoło.
Więc nie może chronić ludzi.
Narkotyk gorszy od wódzi!
Ustalałem z przyjacielem,
Że w „FIFA” razem zagramy –
Grę piłkarską na wideo.
Na zwycięstwo szansę mamy!
Tak tłumaczyłem szefowej,
Jak mnie wezwała „na dywan”.
Przyjęła me wyjaśnienie.
Nadal z kumplem w „FIFA” grywam.
Wracałem piechotą z impry.
Świętowaliśmy zwycięstwo
Naszej drużyny piłkarskiej.
Polewano ciut za często.
Było mi bardzo wesoło,
Że nawet podśpiewywałem.
Nie mam zbyt dobrego słuchu,
Więc troszeczkę fałszowałem.
Na te śpiewy kilku dresów
Zaczepiło mnie, gdyż moje
Fałszowanie im przeszkadza,
A szczególnie mój humorek!
Za to mam zapłacić mandat
I „mogie se podśpewywać”.
Spytałem jeszcze: „czy muszę
Dokumenty pokazywać”?
Zgodzili się , bo no-problem.
Ale kiedy mi wypadła
Z portfela „Karta Kibica”,
To skoczyli mi do… gardła!
Nie powinienem pokazać
Im żadnego dokumentu.
Nie zdołałem się obronić.
Rękę do dziś mam zwichniętą…
Mam dwudziestkę, ale jeszcze
Nigdy nie „byłem na łyżwach”.
O tym „kulawy pies nie wie”,
Lecz teraz mogę się przyznać.
Bo dziś po raz pierwszy raz w życiu
Wraz z kilkoma znajomymi
Poszedłem na lodowisko
Żeby pojeździć wraz z nimi.
Byłem pewny, że dorosłość
Pozwoli mi, żebym zaraz
Opanował trudną sztukę.
Lecz choć chciałem się postarać
To nie mogłem w żaden sposób
Utrzymywać równowagi
I raz po raz lądowałem
Boleśnie na lodu gładzi.
Byłem obiektem dla żartów
I uciechy wszystkich wokół.
Po prostu nie mogłem zrobić
Chociażby jednego kroku.
Po jakichś kilku minutach
Mojej „zabawy” z łyżwami
Jeden z gapiów mi krzyknął:
„Zobacz co masz pod butami”!
Zauważyłem na płozach
Dwie nakładki plastikowe.
Nie usunąłem ich wcześniej
I… zapłaciłem frycowe!
Mamy poza miastem górkę.
Zimą jest tam fajnie, kiedy
Szusujemy w dół na nartach
Daleko od ludzkich siedzib.
Nikomu nie przeszkadzamy.
Tylko narty i saneczki.
Szusują w dół sami chłopcy.
Sanną cieszą się dzieweczki.
Właśnie świeży śnieżek opadł.
Są warunki do zjeżdżania.
Na stok młodzież się wybrała.
Dużo nas tam. Cała armia!
Użyliśmy sobie zimy.
Bez kontuzji się obyło.
Wracaliśmy dużą grupą.
Nagle komuś tak odbiło,
Że wezwał innych, aby mnie
Wrzucić do przydrożnej… zaspy.
Okazało się… nie zaspa,
Tylko… bryła ogromniasta,
Ale przyprószona śniegiem.
Co dalej, tego już nie wiem.
Obudziłem się w szpitalu
W wielkim „kapturze” na głowie.
Głupotę własnych kolegów
Przypłaciłem własnym zdrowiem.
Mieszkam z żoną oraz dziećmi
W fajnej, niewielkiej dzielnicy.
Mamy przyjaznych sąsiadów,
A to wysoce się liczy.
Sąsiad na początku roku
Siłownię sobie urządził.
Zaprosił mnie, bym obejrzał
I jego „dziecko” osądził.
Byłem po prostu w szoku,
Siłownia – prawie profeska!
Gdybym nie miał swego domu,
To chętnie bym w niej zamieszkał!
On zaraził mnie swą pasją
Do aktywności sportowej.
Staram się jak tylko mogę.
Niedługo będę jak Owens[1]!
Już po miesięcznym wysiłku
Czuję się świetnie jak nigdy.
Wyglądam też znacznie lepiej:
Brzuch pozbawił się krzywizny!
Dzieciakom się spodobało
I też tam chciałby chodzić.
Zapytałem przy okazji,
A sąsiad się na to zgodził.
Nie tylko dźwigamy, lecz także
Wokół osiedla biegamy.
Ze mną ćwiczą moje dzieci,
Ale… brakuje Ich Mamy!
Sąsiad nawet trochę wcześniej
Proponował, żeby żona
Także z tego skorzystała.
Powtórzyłem Jej, lecz Ona
Ma coraz większego focha,
No bo ja wyglądam młodziej,
A Ona w zestawieniu ze mną
Wygląda coraz to gorzej.
Jednak wcale nie zamierza
W wieku „zaraz po czterdziestce”
Pocić się tylko dlatego,
Żeby dorównać… „dwudziestce”!
[1] Jesse Owens – wybitny lekkoatleta I poł. XX w.
Kumpela mnie wyciągnęła
Na amatorskie zawody,
Które rozgrywano w „pinglu”,
Czyli w tenisie stołowym.
Na tym turnieju startował
Jej świeżo poznany chłopak
I to jemu zależało,
By dopingiem ktoś go poparł.
Sama nie chciała się… nudzić,
Więc wyciągnęła mnie z chaty.
Spóźniłyśmy się, on zdążył
Wpaść w poważne tarapaty.
Po prostu odpadł z turnieju
Już wcześniej, nim my przyszłyśmy.
Przegrał po zaciętym meczu,
Którego nie widziałyśmy.
Był przybity tą przegraną.
Kumpela go pocieszała.
Ja patrzyłam na rozgrywkę,
Która obok właśnie trwała.
Chcąc pocieszyć przegranego
Powiedziałam: „ Miałbyś awans,
Gdybyś zagrywał z tym „kolem”,
No bo gra jak jakaś baba!
Nawet ja bym z nim wygrała.
Nie musiałabym się starać”!
No i wielkie zaskoczenie!
Przebrała się żalu miara.
Uciekł od nas. Nie wiem nawet,
Gdzie nasz „bohater” się schował.
On przegrał z nim w pierwszym meczu
Jak zwykła „dupa wołowa”!
Mój ojczulek kocha tenis.
Jest jego gorącym fanem.
Ta namiętność w Nim na pewno
Do końca życia zostanie.
Kilka lat temu byliśmy
U Taty na urodzinach.
Akurat grała Radwańska.
On, choć już zaczynał kimać
Uparł się, że telewizor
Ma być włączony na „głośno”.
Bo jak Polka gra w tenisa,
To Jemu „ma być radosno”!
Aga grała mecz o wszystko
Z zawodniczką leworęczną,
Która odbijała piłke
Bardzo przy tym głośno… jęcząc.
Mały Kubuś, czterolatek,
Klockami obok się bawił.
Wydawało się, że na nic
Więcej nie zwraca uwagi.
Tak było, póki nie rzucił:
„Mama i tata tes długo
Jak ciemno grają w tenisa
I… jęki mamy mnie budzą”.