Miejscówka

Jechałam kiedyś ekspresem.

Kupiłam bilet z miejscówką.

Usiadłam na swoim miejscu,

Lecz trwało to bardzo krótko,

Gdyż wsiadła też starsza pani

I zaczęła się upierać,

Że zajmuję jej miejsce i

Mam je opuścić już teraz!

 

Pokazałam jej swój bilet,

Ale ona dalej drze się,

Że jestem niewychowana

I moje miejsce jest w… lesie!

 

Pewno mój fałszywy bilet,

Jest z kserografu podróbką.

Jak tylko przyjdzie konduktor

Rozprawi się ze mną krótko”!

 

Obok było wolne miejsce,

Więc się przesiadłam po prostu.

Kobieta z drwiącym uśmiechem

Jęła szykować się do snu.

 

Czytam sobie spokojniutko,

Aż tu nagle awantura!

Ta pani z mojej miejscówki

Coś do konduktora szura.

 

Wyzywała go po chamsku.

Też do lasu wysyłała.

Nie docierało do niej nic

Z tego, co ja usłyszałam.

 

A konduktor do niej mówił

Jak belfer do małych dziatek,

Że bilet na dzień wczorajszy

Nie uchroni przed mandatem.

 

Nie przerwała…

Moja babcia lubi czytać.

Przez całe swe długie życie

Kupowała mnóstwo książek.

Ostatnim babci  odkryciem

Była wzięta fantastyka!

Wszystko czytała, a potem

Znów wracała do lektury

Wcześniej przeczytanych „strofek”.

 

W miarę swoich możliwości

Regularnie „podrzucałam”

Coraz to nowsze pozycje,

A Ona wszystko… czytała!

 

Na Jej piękny Jubileusz

Dziewięćdziesięciu Lat Życia

Kupiłam prezent: „Wiedźmina”,

Dla mnie trudny do „przebicia”

Pakiet ośmiu tomów sagi.

Ona, zamiast się ucieszyć,

Obraziła się, że przecież

Ta „cegła” to nie notesik

I nie zdąży jej przeczytać,

Bo umrze ze starości wpierw …

 

Przeczytała w dwa tygodnie!

Jednym ciurkiem. Prawie bez przerw!!!

 

Starość to…

Sąsiadka mnie namawiała

Na wspólne bieganie ze mną,

Lecz zbywałam ją wymówka,

Bowiem wolałam się zdrzemnąć.

 

Gdy już zbrakło argumentów,

Pobiegłyśmy na przebieżkę.

Po kwadransie poprosiłam,

Byśmy… zwolniły troszczkę.

A po następnych minutkach

Na tyle straciłam werwę,

Że ją niestety musiałam

Poprosić o dłuższą przerwę.

 

Nie byłby to aż tak wielki

Powód do wstydu pod słońcem

Gdyby nie to, że sąsiadka

Jest już po siedemdziesiątce.

 

A ja, co całkiem przegrałam

Dzisiaj ten biegowy teścik,

Za niecały miesiąc skończę

Z wielką pompą lat… trzydzieści!

 

Lapsus

Moja babcia choć wiekowa

Fizycznie jest w dobrej formie,

Lecz samotności od zawsze

Obawiała się potwornie.

 

Żyła w swoim towarzystwie,

Od kiedy została wdową.

Miała kilka przyjaciółek –

Małe, lecz zażyłe grono.

 

Więc kiedy poumierały,

Zmieniła swoje zwyczaje

I postanowiła mieszkać

W domu starości na stałe.

 

Nie chciała żyć w samotności,

Więc ułożyła tak wszystko,

Żeby do końca swoich dni…

Udzielać się  towarzysko!

 

Ja często Ją odwiedzałam.

Znałam Jej upodobania.

Rozumiałam, że samotność

Ciężka jest do wytrzymania.

 

Kiedyś była ta szczególna

Okazja na odwiedziny.

Babunię, jako najstarszą

Osobę z mojej rodziny

Przyszłam zaprosić na mój ślub

I oczywiście wesele.

Chyba z nerwów wyrwał mi się

Lapsus, psota, żart, figielek.

 

Wręczając Jej zaproszenie

Powiedziałam: „Mam nadzieję,

Że dożyjesz”, na co Babcia:

„Poczekam, aż Ty… zmądrzejesz”.

 

Tylko spokojnie!

Jestem starszym już człowiekiem.

Cenię spokój ponad wszystko.

Zbudowano obok drogę

Dla mnie stanowczo za blisko.

 

Niestety. Zbyt duży hałas

Nie pozwalał mi odpocząć.

Mnie potrzeba wyciszenia

A tu hałas dniem i nocą.

 

Musiałem się przeprowadzić

Do innej, cichej dzielnicy.

Trafił mi się sąsiad, który

Nieprzerwanie swój głos ćwiczy.

 

Dla śpiewaka – barytona

Miejscem pracy jest Opera.

Gdy ćwiczył w domu, to zawsze

Okna na oścież otwierał.

 

Wytrzymałem trzy miesiące

Po czym kupiłem dom na wsi.

Sielska cisza, spokój, zgoda

I sąsiedzi troszkę… dalsi.

 

Domki nie stoją zbyt gęsto.

Nie ma bruku na żwirówce.

Samochodów też nie widać,

Czasem ktoś przegania trzódkę…

 

A po miesiącu spokoju

Usłyszałem… buldożery,

Ciężarówki i koparki.

Co jest do jasnej cholery?

„Utwardzamy pańską drogę –

Odrzekł mi pan w białym kasku –

Będzie się panu podobać”!

Znów znalazłem się w potrzasku…

 

 

Prawo wyboru

Jestem lekarzem rodzinnym.

Od lat w przychodni przyjmuję.

Gdy komuś nie mogę pomóc

Do szpitala go kieruję.

 

Niedawno miałem pacjentkę

Z bardzo silnym bólem serca.

Zawiozłem ją do szpitala,

Bo chodzenie ją zamęcza.

 

Następnego dnia ta pani

Znów czekała w poczekalni.

Pomyślałem, że w szpitalu

Ordynują „nienormalni”!

 

Czy została przebadana?,

Zapytałem dla porządku,

Bo wypis w takim złym stanie

To widoczny brak rozsądku.

 

Podała mi skierowanie,

Co  jej wcześniej wypisałem.

Na odwrocie była notka,

Której się nie spodziewałem:

 

„Wymienionej na odwrocie

Z Pańskiej przychodni pacjentce

Jak to wynika z wywiadu,

Nigdy nie bolało serce”.

 

Spytałem Ją o co chodzi.

Z trudem, mozolnie, pomału

Wydusiłem w końcu prawdę:

Bała się umrzeć w szpitalu…

Kolej losu

Odwiedziłam mego dziadka,

Gdy akurat się szykował

Na pogrzeb swego kolegi.

Słowem u „dziadzi” żałoba!

 

Ale wbrew okolicznościom

Dziadek był opanowany,

Spokojny, zrównoważony

I troszkę… uradowany.

 

Zdziwiona tym stanem rzeczy

Zapytałam dziadka o to.

Dziadziuś znowu się uśmiechnął

I odpowiedział z prostotą:

 

„Wy młodzi się spotykacie

Z  okazji czyichś urodzin,

A my starzy tylko wtedy,

Kiedy któryś z nas odchodzi.

A ja po prostu się cieszę

I dziękuję za to niebu,

Że jeszcze za mego życia

Spotkałem kilku kolegów,

Z którymi się nie widziałem

Od… poprzedniego pogrzebu”.

 

Imprezowicz

Pod nieobecność rodziców

Zrobiłam w domu imprezę.

Było spokojnie, statecznie,

No i bez żadnych zberezeństw.

 

Bawiliśmy się w najlepsze,

Kiedy przyszedł sąsiad z dołu

I postawił ultimatum:

„Pozostawię was w spokoju,

Gdy wpuścicie mnie do środka,

Bo inaczej to zadzwonię,

I z twoimi rodzicami

Rozgonimy tę „sodomię”!

 

Przesadził z tą zoofilią,

Ale nie chciałam kłopotów,

A w szczególności rodziców

Nazbyt szybkiego powrotu.

 

Sąsiad ma lat osiemdziesiąt.

Nie dość, że siedział do końca,

To jeszcze każdy nalany

Kieliszek do dna wysączał!

 

A już pod koniec imprezy,

Żeby wreszcie sobie poszedł,

Musiałem dać mu dwa piwka,

Bo on  także jest… piwoszem!

 

Nie wiadomo jak…

Na starość u mojej Babci

Pojawiły się problemy

Nie fizyczne, ale z głową,

A pomóc Jej nie umiemy.

Trzeba było Ją otoczyć

Całodobową opieką,

A żaden członek rodziny

Nie nadawał się do tego.

Nikt się nie chciał Babci pozbyć,

Lecz także nikt z familii naszej

Opieki nie mógł zapewnić,

Bo to zadanie niebłahe.

Byliśmy zmuszeni, żeby

Oddać Ją do specjalnego

Prywatnego, fachowego

Ośrodka opiekuńczego.

 

Wróciłam w zeszłym tygodniu

Po pracy późnym wieczorem,

A w moim domu Babunia!

Zaskoczenie dla mnie spore!

Ona stała na… drabinie

I …malowała mój pokój!

Patrzyłam nie wierząc oczom.

Czy mam zaburzenia wzroku?

 

Nikt, z wyjątkiem mych rodziców,

Nie miał kluczy do mieszkania,

Nikt nie przyznał się, że wcześniej

Poznał ten babciny zamiar.

Nie miałam zapasu farby,

Ni pędzla, ani drabiny.

Nie wiadomo kto i kiedy

Sklecił ten wybryk babciny.

 

Babcia jedynie stwierdziła,

Że mój brat pomógł Jej chwacko.

Dla mnie to nowa zagadka.

Przecież jestem jedynaczką!

 

Gratisy

Oboje babcia i  dziadek

Są dosyć poważnie chorzy.

Spokojnie znoszą swą starość,

Lecz leczą się, by jeszcze pożyć.

 

Jestem świeżym maturzystą.

Jadę na dłuższe wakacje.

Właśnie kupiłem Im leki

Na dwumiesięczną kurację.

 

Rachunek był dosyć duży,

Mimo że dla plus – seniorów.

To podstawowe Ich leki.

Nie kupowałem kawioru!

 

Aptekarz w tej sytuacji

Trzy gratisy mi dorzucił.

Nie miał chyba złych zamiarów,

By w ten sposób mi dokuczyć.

 

Bo z zestawu upominków

Zdecydowanie wynika,

Że wszystkie są powiązane

Z pokonywaniem… trądzika.

 

Ja wiem, że przez liczne pryszcze

Nie wyglądam tak jak amant.

Podziękowałem uprzejmie,

A aluzja zrozumiana!