Jest nas dwóch braci w rodzinie.
Młodszy o dwa lata Zbyszek
Jako dziecko mówił przez sen.
Do dziś Jego gadki słyszę.
Teraz jest już nastolatkiem
I rozwinął swe „zdolności”.
Często we śnie spaceruje.
Nie krępują go ciemności.
W tym tygodniu zarwał nockę,
Bo z kimś jakiś mecz „rozgrywał”.
Do szkoły szedł nieprzytomny
Widać męczący był rywal.
Na matematyce zasnął
I zbudził się… przy tablicy.
Gryzmolił kredą… owieczki
I każdą kolejno… liczył.
Dziś od dyrektora szkoły,
Do której ma córka chodzi,
Otrzymałam SMS-a,
Bym przyszła w ciągu dwóch godzin!
Nie podał żadnych szczegółów.
Bardzo mnie zdenerwowało,
Że mej kochanej córeczce
W szkole coś złego się stało!
Jednak całkiem bez powodu
Martwiłam się o Amelkę,
Bo… ona tylko dotkliwie
Pobiła nauczycielkę.
Pani sobie pozwoliła
Na zwrócenie jej uwagi,
Że jej zeszyt jest niechlujny
I „zdobny” plamami kawy!
Te plamy to ja niechcący
Zrobiłam wczoraj wieczorem,
Bo córcia mnie poprosiła
O wprowadzenie w nim… korekt!
Nie była winna temu, że
Ja poplamiłam jej zeszyt.
Broniła swego „honoru”.
Mam powód, żeby się cieszyć!
Wykładam w szkole biologię.
Wczoraj z drugą licealną
Miałam temat dziedziczenia –
Sprawę ważną, niebanalną.
Przerabialiśmy przykłady
Zależności, która tkwi
W dziedziczeniu przez potomstwo
Od rodziców ich grup krwi.
Układ jest skomplikowany
I prawie nigdy nie znamy
Grupy krwi tego potomka,
Który jest oczekiwany.
Wyjątkiem jest grupa „zero”
Krwi u ojca oraz matki,
Ale w populacji ludzkiej
To są dość rzadkie przypadki.
Jednak zawsze można stwierdzić,
Znając grupy krwi rodziców,
Jakiej grupy mieć nie będzie
Żadne z ich małych dziedziców.
Na następnej mojej lekcji
Zarządziłam powtórzenie
Materiału z dziedziczenia.
Tutaj duże zaskoczenie:
Wszyscy w klasie wypytali
Swych rodziców o „te sprawy”.
Wykorzystali w praktyce
Wiedzę, którą każdy nabył.
Grupa krwi każdego ucznia
Potwierdziła te zasady!!!
Trzy domy obok mojego
Mieszkała dziewczyna, którą
Kiedyś nazywałem siostrą,
Choć nie jest mych starych córą.
Nie posiadamy rodzeństwa,
Znamy się od zawsze chyba.
Razem „sz**aliśmy do piachu”;
Nikt nas przy tym nie przydybał!
Ja nocowałem w jej domu,
Gdy rodzice wyjeżdżali.
Gdy jej rodziców nie było,
Ona zostawała z nami.
Była ode mnie rok młodsza,
Więc wcześniej kończyłem szkołę.
Z czasem sam się przekonałem,
Że coś więcej czuję do Niej.
Nie dałem poznać po sobie,
Bo wiedziałem, żem jest dla Niej
Prawie bratem, przyjaciółką;
Zniszczyłbym to tym przyznaniem.
Ona zawsze mi mówiła
O swoich dziewczęcych sprawach,
A gdy „gdzieś tam” wychodziła,
Potrzebna jej była rada
Co do kiecki czy bucika.
Potrafiła przy mnie zmienić
Bluzkę, czy nawet sukienkę.
Było to tak naturalne,
Swobodne, zwyczajne, piękne!
Długo się zastanawiałem,
Czy i jak to Jej powiedzieć.
Wreszcie jednak wymyśliłem
Jaką mam przyjąć strategię.
Zbliżał się termin studniówki.
Było dla mnie oczywiste,
Że tylko Ją tam zaproszę.
Z Nią będzie wręcz zarąbiście!
Kiedy tylko poruszyłem
Tematykę studniówkową,
Natychmiast wpadła mi w pierwsze
Wypowiedziane słowo.
Pochwaliła się, że wczoraj
Chłopak, co jej się podoba,
Poprosił, żeby z nim poszła.
Musiałem więc przyhamować.
Nikogo nie zaprosiłem,
Ale razem jechaliśmy.
Ojciec mój nas tam zawiózł,
Chociaż parą nie byliśmy.
Wieczór jakoś przetrzymałem.
Nawet tańczyliśmy razem.
Nie bawiłem się zbyt dobrze
I nie był to bal mych marzeń!
Ona bawiła się świetnie.
W pewnej chwili do mnie przyszła
I poprosiła dyskretnie
O bardzo drobną przysługę.
Zapytałem o co chodzi.
Lecz tłumaczenie zbyt długie,
Później mi to wyjaśni.
Tajemnica? Wciąż się łudzę…
Gdy zeszliśmy do piwnicy,
Weszła w jakieś drzwi otwarte
Prosząc, żebym przez czas jakiś
Osobiście pełnił wartę.
Gdyby ktoś tutaj się zjawił,
Miałem dyskretnie zapukać,
A potem zacząć udawać,
Że coś zgubiłem i… szukam.
Tam gdzie weszła, było ciemno.
Naraz sobie przypomniałem,
Że Ona i Jej fordanser
Przed kilkoma minutami
Pomagali koleżance,
(A byli z nią tylko sami),
Opuścić ukradkiem salę,
Bo „się zmęczyła” na pewno.
Przypuszczałem, że ją tutaj
Trzymali mając nadzieję,
Że nim się skończy studniówka,
Ona wreszcie wytrzeźwieje.
Stałem tak chyba przez kwadrans,
Kiedy drzwi się otworzyły
I wyszła rozglądając się,
Czy nie ma nowoprzybyłych.
Powiedziałem, że nikogo
Nie ma i jest, tak jak było.
Popatrzyła na mnie wdzięcznie,
Aż mi się zrobiło miło.
Zwróciła twarz w moją stronę.
Myślałem, że będzie całus,
A Ona tylko szepnęła:
– Zrobiłam to, a Ty żałuj!
– Co? zapytałem zdziwiony.
– Ten mój pierwszy raz… i wtedy
Zobaczyłem jej faceta,
Wyniosłego jak carewicz.
Wziął Ją za rękę i poszli
Ona i ten Jej pyszałek.
A ja jakby skamieniały
Stałem, i stałem, i stałem…
Zdaję w tym roku maturę.
Dziś rano trochę zaspałem
I do szkoły w szybkim tempie
Przez połowę miasta gnałem.
Dotarłem do klasy w chwili,
Gdy się zaczynała lekcja.
Dziś godzina wychowawcza.
Tematem jest seks i Szwecja.
Po chwili zauważyłem
Że mam rozpięty rozporek.
Gdy siedziałem widać było
Majtek obciachowy wzorek.
W chwili gdy się zapinałem,
Pani psorka do mnie krzyczy:
„Przestań robić sobie dobrze
I chodź zaraz do tablicy”!
Jestem studentem historii.
Przed bardzo ważnym sprawdzianem
Byłem wcześniej na uczelni.
Materiał powtórzyć chciałem.
Usiadłem na korytarzu
Z zatyczkami w obu uszach.
Powtarzam sobie materiał.
Nikt mi nie przeszkadzał. Głusza.
Nawet nie wiem, jak się stało,
Że przysnąłem sobie smacznie.
Zbudził mnie kolega z roku.
Spytałem: „Kiedy się zacznie”?
A było już po kolokwium.
Przechodziło wielu ludzi.
Dlaczego nikt z mych kolegów
Nie próbował mnie obudzić?
To historia sprzed pół wieku.
Wtedy do szkół zajeżdżali
Bardzo „różniści” artyści
Ze swoimi pokazami.
Te występy firmowało,
(Nie wiem, czy przypomnieć warto),
Przedsiębiorstwo Artystyczne
O szlachetnej nazwie Artos.
Kiedyś w szkole dali pokaz
Klauni i iluzjoniści.
Ich występy uwielbiali
W nasze klasie prawie wszyscy.
Jednemu z magików przeszkadzał
W występie zegarek ręczny.
Zdjął go i schował pod czapkę,
Jednym ruchem bardzo zręcznym.
Potem jeszcze kilka trików
Pokazał wszystkim z estrady.
W sumie ten jego występ
Był jednym z ciekawszych zjawisk.
Po występie się wydało,
Że zegarek gdzieś mu zniknął.
Afera na całą szkołę.
Najwidoczniej ktoś go świsnął!
Ale nikt się nie przyznawał,
Iż dopuścił się kradzieży.
W to, że mu zegarek zniknął,
Nawet ten magik nie wierzył…
Pamiętam, że bardzo dawno
Używałam „myszki” – gumki,
Kiedy napisałam z błędem,
Lub krzywe były rysunki.
Dziś znalazłam taką gumkę
W jakimś sklepie z gadżetami.
Była większa niż pierwowzór,
Więc ten zakup nie był tani.
Kiedy jechałam tramwajem,
Jakiś złodziej mi ją świsnął.
Pewno myślał, że to portfel,
A potem do kąta cisnął,
Gdy przeczytał takie słowa
Na gumce wydrukowane:
„Usuwa Twe Duże Błędy”;
Sumienie wygumkowane?
Dzisiaj na lekcji polskiego
Pani się zdenerwowała
O to, że klasa nadmiernie
Telefonów używała.
Zwróciła uwagę uczniom,
By schowali telefony.
Jednak większość na Facebooku
Nadal szukała znajomych.
Tracili czas przeznaczony
Dla ojczystego języka.
A czas nieustannie płynie,
A zegarek tyka, tyka…
Żeby im to uświadomić
To pokazała zegarek
Naręczny i mechaniczny,
Z cyferblatem, jak te… stare…
Ciekawostka! Tylko czwórka
Z dwudziestu trzech uczniów klasy
Rozszyfrowała godzinę…
O tempora! Co za czasy!
Zdarzają się takie wpadki.
Nie robiłbym z tego krzyku,
Gdyby to się nie zdarzyło
W ostatniej klasie technikum.
Jestem uczniem drugiej klasy
Popularnego liceum.
Dobra szkoła, gdyż maturę
Oblewa tylko niewielu.
Mieliśmy dziś luźne lekcje,
Więc nauczyciel od „gegry”
Zrobił nam małą kartkówkę,
Takie uczniowskie „manewry”.
Rozdał konturowe mapki
I zadał pytania proste:
– Podpisz wszystkie kontynenty.
– Odszukaj na mapie Polskę.
Pierwsze – źle zrobiło dziesięć;
Drugie – polało sześć osób.
A ja tylko zapytuję:
„W jaki, do cholery, sposób
Te wszystkie wielkie matoły
Przekroczyły próg mej szkoły?!