Wystawiłam swoją pracę
Na wystawie młodych twórców.
To był wymóg, by wziąć udział
W drugim etapie konkursu.
Miałam dobre notowania,
Więc liczyłam na zwycięstwo.
Jednak byłam tylko druga.
Ten wynik był dla mnie klęską!
Tym większą, że zwyciężyło
Puste płótno o tytule
„Sztuka Wyobraźni”
Podpisane: Emanuel.
Ten ktoś zgarnął pięć tysięcy
I szansę na wystawienie
Wszystkich prac w dużej galerii
I niezłe wynagrodzenie!
Do mego sklepu z bielizną
Weszła dzisiaj starsza pani
Żeby kupić sobie nowe
Koszulę nocną i stanik.
Wybrała sobie koszulę,
Ale na staniki sarka.
Zapytałam, czy być musi
Jakaś określona marka.
Wtedy podniosła bluzeczkę,
Odwinęła skraj stanika
I pokazała mi metkę
Mówiąc do mnie: „To się przypatrz”.
I wtedy zobaczyłam coś,
Co wprawiło mnie w zdumienie.
To był model „Cadolle Paris”.
Każdemu oko zbieleje!
Egzemplarz z zeszłego wieku –
Bieliźniarski biały kruk.
W muzeach na całym świecie
Jest ich tylko kilka sztuk!
Jestem studentem ASP.
To me wymarzone miejsce.
Mamy kłopot z modelami,
Bo nikt nam pozować nie chce.
Kiedyś mama się spytała,
Czemu chodzę sfrustrowany.
Wyznałem, że z braku modeli
Maluję kwiatki lub dzbany.
To nie jest dobre dla sztuki,
Bo choć to także nauka,
To jednak praca z modelem,
Choć trudniejsza, ale sztuka!
Nareszcie kilka dni później
W pracowni zjawił się model.
Cała grupa poruszona,
Ktoś w końcu wejdzie na podest!
Ja byłem wprost zdruzgotany.
Na podeście stała mama.
Marzenie z młodości spełniając
Właśnie modelką została!
Prowadzę lekcje plastyki
W podstawówce, w młodszych klasach.
Dla grupy zdolnych dzieciaków
Pełnię rolę „mecenasa”.
Bardzo często właśnie z nimi
Spotykamy się po lekcjach
W piątki za zgodą rodziców.
Wie o tym także dyrekcja.
Kiedyś zabrałam swą grupę
Na zajęcia dodatkowe
Do miejskiej Galerii Sztuki
Pokazać im rzeczy nowe.
Przyglądały się zajęciom
Z malarstwa oraz rysunku,
Gdzie trochę starsze dzieciaki
Szkoliły się w tym kierunku.
Rodzice mieli odebrać
Swe dzieci o siedemnastej.
Nikt nie przyszedł. Czekaliśmy
Nawet do dziewiętnastej.
Wyjaśnienie całej sprawy
Ma posmaczek pikanterii,
Gdyż rodzice swoich dzieci
Szukali nie w tej galerii.
W mieście są aż trzy galerie:
Dwie handlowe i „prawdziwa”.
Te dwie pierwsze wszyscy znają,
W trzeciej prawie nikt nie bywa.
Dziś dla większości rodziców
Galeria to ciąg handlowy.
Tam chodzi się na zakupy.
Nie o sztuce są rozmowy.
Moi kochani rodzice rodzice
Są okropnie pryncypialni
Szczególnie we wszystkich sprawach,
Które dotyczą sypialni.
Choć mam dowód osobisty
Traktują mnie jak małolata.
Mama jest apodyktyczna,
Bardziej liberalny tata.
Ona znalazła w mym kompie
Me amatorskie nagranie –
Taki niewinny erotyk
O baraszkowaniu w sianie.
Jeszcze bez montażu,
Jeszcze bez muzyki,
Myślałem, że będzie
Perłą erotyki.
To był mój pierwszy teledysk,
Miał być debiut, a nie zysk.
Nie zmogła mnie kula,
Nie zmogły mnie „rany”,
Ale mnie przemogła
Surowość mej mamy.
Natychmiast dostałem szlaban
Na kompa i randkowania.
Ale to nic. Musiałem też
Słuchać długiego „kazania”!
Nie wiem jednak, co wkurzyło
Bardziej Mamę w tym filmiku.
To, że oglądam „te rzeczy”,
Czy to, że dwoje „grzeszników” –
Ja i moja ukochana
Znajdziemy się w Internecie
Na wielu polskich ekranach.
Będzie to świadomy „przeciek”!
Przez wiele lat się spóźniałem
Z wysłaniem życzeń świątecznych.
Teraz postanowiłem, że
Będę sumienny i grzeczny.
Właśnie dzisiaj dumny z siebie
Z poczty do domu wróciłem
Z przekonaniem, że być grzecznym
To dla mnie żaden wysiłek.
Patrzę i oczom nie wierzę,
Że na biurku karty leżą.
Ten widok tak mnie zszokował,
Że straciłem cały rezon.
Wszystko jest nie tak, jak chciałem.
Znów wyjdzie, że jestem gamoń,
Gdy rodzina i znajomi
Puste koperty dostaną.
P.S.
Po tej wpadce tylko dziadek
Jedynie mnie nie unika.
Wierzy mi, że wciąż go kocham,
A wie to od… Szczepanika.
Życie ciągłe niespodzianki niesie.
Częściej w polityce niż w biznesie.
A każda niespodzianka
Opiera się na faktach,
Czyli tym co było lub jest
Rzeczywistością tak jak fresk.
Fresk to trwałe malowidło
Malowane od wiek-wieków
Przez najlepszych dla największych.
Dzisiaj jest fresków opiekun,
Który nowe freski tworzy
Według swoich własnych reguł.
Jego wizje amatorzy,
Wybrani z partii szeregu,
Malują na styropianie.
Nie potrzebne mu są ściany
Ani świeżo nakładany
Tynk farbami malowany.
Starczy normalne kłamanie.
Jego freski lub inaczej
Zwane „fakty autentyczne”,
To nieprawdy wyrażane
Wszędzie głośno i cynicznie.
Za każdym razem też stwierdza,
Że on we wszystko to wierzy.
Tym chcąc, czy nie chcąc, potwierdza,
Że nie chce z prawdą się zmierzyć.
Bo wierzyć można jedynie
W to, co faktem nie potwierdzisz.
Wierzenie nie jest dowodem.
Kłamie, kto inaczej twierdzi.
Na kłamstwie nie można zbudować
Niczego, co prawe i trwałe.
Wszystko, co nie jest faktyczne,
(Patrz: freski na styropianie),
Musi w końcu ulec faktom.
Choć niejeden bardzo wierzy
I chce, by była to prawda,
Chociaż ją głoszą… szulerzy.
Ażeby się grać nauczyć
Trzeba długo pilnie ćwiczyć.
Ale to jeszcze nie wszystko;
By być instrumentalistą,
To talent też jest potrzebny-
Najlepiej po bliskim krewnym.
Gdy to wszystko masz, to możesz
Zostać nawet wirtuozem!
Kim zostaje ten, co ćwiczył
A instrument w jego rękach
Zamiast śpiewać tylko kwiczy,
Bzyczy, piszczy albo kwęka?
Dla wielu to niepojęte,
On zostaje DYRYGENTEM!