Wyszłam gdzieś na pogaduszki.
W domu zostali mąż z bratem.
Wróciłam późnym wieczorem,
A w domu pełno „Azjatek”.
Twarze obsypane mąką.
Na ustach czerwony marker.
Telewizorek włączony.
Wszystkie okna są otwarte.
Na ekranie japońszczyzna.
Leciał film „Wyznania Gejszy”.
Mąż oraz szwagier pijani.
Nie wiem, który z nich smutniejszy.
Tak w klimat filmu się wczuli,
Że swe twarze wybielili.
Uśmiechali się jak gejsze,
Choć żytnią nie sake pili.
Mam rozrywkowego kumpla.
Robi wspaniałe imprezy.
Zawsze miła atmosfera
Nawet nerwusa odpręży.
Sobotnie imprezy u niego
Odbywają się z kulturą.
Nie pamiętam, żeby kiedyś
Skończyły się awanturą.
Gdy wyprawił urodziny,
Oczywiście na nich byłem.
Piłem piwko i wódeczkę.
Bardzo dobrze się bawiłem…
Obudziłem się w szpitalu.
Na głowie mam z lodem worek
Oraz cztery szwy na czole.
A poza tym… dziś jest wtorek!
W pierwszej klasie licealnej
Nie znałem nauczycieli.
Często myliłem nazwiska.
Koledzy o tym wiedzieli
I często z moich pomyłek
Zabawę „po pachy” mieli.
Któregoś dnia na zastępstwo
Miał przyjść do nas pan Stolecki
I ja miałem się dowiedzieć,
Czy on będzie na tej lekcji.
To jest ostatnia godzina
Planowanych na dziś zajęć.
Chcielibyśmy wyjść ze szkoły.
Fajnie by było, przyznaję.
W pokoju nauczycielskim
Kilka osób jest przy stole.
Od samych drzwi zapytałem
– Czy jest pan profesor Stolec?
Kilka osób się zaśmiało.
Ja tam stoję i się pocę,
Lecz poprawiam się natychmiast:
– Czy jest pan profesor Klocek?
Jedna z pań nauczycielek
Zakrztusiła się herbatą.
Inną znów paroksyzm śmiechu
Wstrząsał prawie jak armatą.
Widział wszystko pan Stolecki.
Ja nadal stałem pod drzwiami.
Podszedł do mnie, podał rękę.
Nie ma sprawy między nami…
Byłem z dziewczyną na imprze.
Dobrze z nią się tam bawiłem.
Gdy poszła „nosek poprawić” ,
Jak stary mops się nudziłem.
W pewnej chwili podszedł do mnie
Koleś w wieku mego taty.
Zagajał coś o wspinaczce –
Dla mnie nieznane klimaty.
Nie chciało mi się go słuchać.
Udałem podchmielonego
I odszedłem myśląc w duchu,
Ażeby spadał na drzewo.
Dziewczyna to chyba widziała.
Gdy przyszła, spytała ciekawie,
Co takiego powiedziałem
Jej osobistej obstawie?
Wyszło na to, że „taternik”
To ojciec mojej dziewczyny
Pełniący na tej imprezie
Funkcję prywatnego „gliny”.
Pamiętam, jak razem z mężem
Piękny film oglądaliśmy,
Jeszcze nigdy w żadnym kinie
Tych wzruszeń nie przeżyliśmy.
To Spielberga „Park Jurajski”
Zrobił tak wielkie wrażenie.
Niesamowite efekty
Mego męża wbiły w ziemię!
Po projekcji rzekł z powagą,
Że trudno jest mu uwierzyć,
Że są jeszcze w Ameryce
Tak bardzo zdolni trenerzy,
Którzy takie wielkie stwory
Fantastycznie wyszkolili,
Że przez całą akcję filmu,
Co oni chcieli, robili.
Małżonek mój jest biologiem,
To tak dodam mimochodem
I poprawkę trzeba wziąć
Na to, co gada mój mąż.
Mój pies uwielbia pływanie.
Dlatego letnie spacery
Odbywamy nad jeziorem.
Omijamy parki, skwery…
Zawsze na takiej wyprawie
Rzucam mu patyk do wody.
On z radością go przynosi.
Wodą chlapie jak krokodyl.
Raz podczas takiej zabawy
Zadzwonił do mnie kolega.
Zagadaliśmy się trochę.
Pies przy mnie siedzi, nie biega,
Tylko czeka dłuższą chwilę,
Żebym wreszcie rzucił kijek.
Szczekaniem mnie dopingował.
Wziąłem zamach i rzuciłem.
Pies pobiegł ochoczo jak zwykle.
Wrócił jak zwykle za moment,
Lecz tym razem nie miał kijka –
Przybiegł… z moim telefonem!
Na You Tubie wisi filmik,
W którym zamieszczono scenki,
Jak chłopak w tym co ja wieku
Na ulicy rwał panienki.
Zaczepiał i śpiewał dla nich
Jakieś kawałki miłosne.
Potem prosił o telefon.
Rozbawione i radosne
Chętnie numer podawały.
On skwapliwie zapisywał.
Spodobał mi się ten sposób.
Sam tak spróbuję podrywać!
Wczoraj w samym centrum miasta
Rozpocząłem wielki podryw.
Ciekaw jestem, czy też dla mnie
Los będzie także tak szczodry?
Od bardzo fajnej dziewczyny
Rozpocząłem własną akcję.
Zaśpiewałem tylko dla niej.
Czekałem na jej reakcję.
Miły uśmiech na jej twarzy
Świadczył, że się podobało.
Numer telefonu także
Zdobyć od niej się udało.
To była jedyna próba.
Tylko dla niej chciałbym śpiewać.
Nagle tak się odmieniło,
Że świat bez niej jest nic niewart!
Dziś od rana wybierałem
Ten cenny numer zdobyczny,
Ale ciągle mi się zgłaszał
Ten sam zakład… psychiatryczny!
Od pewnego czasu chodzę
Z kolegą z mojego roku.
Bardzo mamy się ku sobie,
Czuję to na każdym kroku.
Choć mnie kumple ostrzegają,
Że on jest „pies na kobiety”,
Jestem nim oczarowana.
Ma w sobie dziwny magnetyzm.
Poszłam z nim dziś na imprezę.
Wesoło się bawiliśmy.
DJ zapowiedział przerwę.
Gdzieś w kąciku usiedliśmy.
Patrzył łakomie na usta.
Włosy moje dłonią muskał.
Nasze oczy się spotkały.
Tak liczyłam na całuska…
Byliśmy naprawdę sami,
Choć pełno ludzi wokoło.
Nagle… liznął mnie po twarzy
Od podbródka, aż po czoło…
Bardzo często w ścisłym gronie
Rozgrywamy kalambury.
Czasami bywa wesoło.
Często nastrój jest ponury.
W święta z rodziną chłopaka
Także w kalambury grywam..
Przyszła kolej, by mój luby,
Swoje hasło pokazywał.
Wstał od stołu, wskazał na mnie…
A od razu z naprzeciwka
Jego matka wypaliła:
„Dziwka, na sto procent dziwka”!
A ja chciałem im pokazać
Uczucie, które nas wiąże,
Gdyż hasło do odgadnięcia
Było bardzo piękne: „związek”.
Kontrolerzy są rozliczni.
Jedni grzeczni i spokojni,
Drudzy z brakami kultury,
Inni do wszystkiego zdolni.
Miałem kiedyś tę możliwość
Spotkać duet kontrolerów,
Których już znało pół miasta
Z robionych przez nich numerów.
Scenka była wręcz stylowa.
Obok mnie siedziała pani,
Którą za nadmiar urody
Dokładnie kontrolowali.
Od razu ją obrzucili
Drwiącymi epitetami
I nawet się posunęli
Do popychania rękami.
Lecz ona całkiem spokojnie
Sięgnęła do swej torebki
Wyciągając coś w rodzaju
Saszetki albo sakiewki.
Pokazała to z uśmiechem
Uprzejmie przepraszającym,
Że w środku jest nieporządek
Bardzo kompromitujący.
Były tam pliki biletów
Rzeczywiście skasowanych.
Kontrolerzy patrzą na to
Z lekkim grymasem przygany.
Zaczęła szukać biletu
Koniecznie z właściwą datą
Zerkając na nich spod oka
Ciekawa, co oni na to…
Dwa „kanary” już są pewni,
Że pani nie ma biletu,
A twierdzenie, że posiada
To tylko przejaw tupetu.
Odebrali jej saszetkę.
Każdy bilecik sprawdzali,
Ale tego jedynego
Pechowo nie odszukali.
Pani patrzyła z ukosa
Spokojnie, bez drgnienia powiek
Jak szukają „w stogu siana
Igły” spoceni panowie.
Kiedy już wszystkie sprawdzili,
Pani wyjęła z kieszeni
Ten „zaginiony”, właściwy.
I tak skończyła happening.