Obchodziliśmy „Śmigusa”
Z naszymi dziećmi w najlepsze
Polewając się wzajemnie
Po ubraniach, nie w powietrze.
Gdy zabawa w pełni trwała,
Policja w drzwi zapukała,
Bo ktoś zgłosił, że mieszkaniu
Mym dzieciom krzywda się działa.
Któryś sąsiad ten „fakt” zgłosił
Słysząc krzyki: „Tatusiu, nie”!
„Mamo, broń nas!”, czy „Ratunku!”
To oczywiście rozumiem,
Ale nie przypuszczałem, że
Ktoś mógłby uznać mnie draniem,
Który mógłby własne dzieci
Skrzywdzić przez molestowanie.
Na tydzień przed naszym ślubem
Ustaliłam z narzeczonym,
Że wieczory kawalerskie
Są czymś głupim i chybionym.
Woleliśmy ten czas spędzić
Wyłącznie we dwoje, razem.
Zrobię wystawną kolację,
Nawet może coś usmażę…
Około ósmej wieczorem,
Gdy szykowałam kotlety,
Przyszli po niego kumple,
By zabrać go na… balety.
On oczywiście odmawiał,
Nie chciał mnie samej zostawić.
Jednak ja go przekonałam,
By dobrze z nimi się bawił,
A ja… jakoś spędzę wieczór
I nie będę się nudziła.
Zaproszę swe koleżanki,
W klubie będę się bawiła.
On z kumplami, ja samotna,
Bo dziewczyny przyjść nie mogły,
Siedziałam smętnie przy barze
Myśląc „jaki ten świat podły”…
Gdy już nieźle miałam w czubie,
Podchodziłam do stolików
Nawiązując znajomości
Wśród pijących biesiadników.
Tydzień później nadszedł wreszcie
Upragniony Dzień Zaślubin.
Wtedy, już po ceremonii,
Zaczęłam się trochę… gubić.
Nagle zaczęli podchodzić
Z życzeniami ludzie obcy,
Absolutnie mi nieznani.
Myślałam, że to czyjś… dowcip!
Nie mieliśmy pojęcia jak,
Albo w jaki inny sposób
Znalazło się dodatkowo
Około dwadzieścia osób!
Po kilku rozmowach z nimi
Zrozumiałam, że ja byłam
Nieznaną dla nich osobą,
Która ich tu… zaprosiła.
Wtedy w barze na „panieńskim”
Doznałam od nich tak wiele
Życzliwości i serducha,
Że sprosiłam na wesele,
Lecz zapomniałam o miejscach!
Kiedy wspomnę, nawet teraz
Głupio mi, że tak się stało…
I wstydzę się jak… cholera!
Moi najbliżsi mi kumple
Wyszykowali przyjęcie
Na okoliczność skończenia
Mojej pracy magisterskiej.
Pracowałem nad nią ciężko
Przez ostatnie pięć miesięcy.
Jeszcze tylko jej obrona
Musi magisterium zwieńczyć.
Zabawa miała się zacząć
Dziś w barku akademika.
Nie było kasy, by nająć
Choćby jednego muzyka.
Dlatego jeden z kolegów
Wziął mi z pokoju laptopa
A kiedy zbiegał ze schodów,
Podwinęła mu się stopa
I roztrzaskał go drobne.
A tam była moja praca!
Zamiast fety, była stypa.
Do dziś mam wielkiego kaca.
Wniosek na koniec wypowiem:
Róbcie kopie zapasowe!!!
W ulubionej, taniej knajpie
Kilku kolegów popiło.
Długo trwało ich spotkanie,
Po północy się skończyło.
Był tam także inny zespół
Też coś tam oblewających.
Oni także dużo pili
I skończyli po północy.
Jak to bywa w tych przypadkach
Wzajem się… odprowadzali.
I dość często, nieświadomie,
Żegnali się lub… witali.
Marek bez kolegów poszedł,
Bowiem mieszkał za cmentarzem.
Kumplom nie było po drodze,
Toteż nie szedł nikt z nim razem.
Żeby szybciej dojść do domu,
Poszedł jak zwykle na skróty,
Czyli pomiędzy…. grobami.
A że był mocno zapruty,
To rutyna go zawiodła.
Wpadł do dołu grobowego
Na jutrzejszą ceremonię
Wcześniej przygotowanego.
Nie dał rady z niego wyleźć,
Więc musiał zostać w tym dole.
Rano grabarze tu przyjdą
I znajdą go, volens nolens[1].
Najważniejsze, że jest ciepło.
Zapas fajek miał w kieszeni.
Przekima się tu do rana,
Rankiem się wszystko odmieni.
Naraz do tej samej dziury
Zwalił się następny koleś.
Bez sprawdzenia, gdzie się znalazł,
Skakał tak jak mucha w smole.
Nie miał szans, więc nasz Mareczek
Odezwał się dosyć tubalnie:
„Sam z tej dziury nie wyleziesz”!
On przerażony totalnie,
W sekundzie był już… na górze.
Rwąc ze strachu bujne włosy
Uciekał ile sił w nogach krzycząc
„Boże ratuj”! – wniebogłosy.
[1] Z łac. „chcąc nie chcąc”
Tato, co to jest wibrator?
Zapytała moja córka.
Machinalnie Jej odrzekłem:
„Córuś, a co to za bzdurka”?
Zadziwiło mnie, skąd Ona,
Czteroletnia dziewczyneczka,
Zna pojęcia, których sfera
Jest niepojęta dla dziecka.
Kompletnie mnie zaskoczyła,
Więc powiedziałem jedynie,
Że to jest taka zabawka
Tylko dla dużych dziewczynek.
Odpowiedź Jej wystarczyła.
Nie wracała do rozmowy.
Kilka miesięcy minęło,
Zbliżał się okres zimowy.
Odwiedziła nas teściowa.
Zawsze, gdy tylko przyjedzie,
Bawi się z wnusią, rozmawia.
Dziś została na obiedzie.
Potem kawka i rozmowa.
Wnusia babci imponuje,
Bo jest mądra i w Wigilię
Na prezencik zasługuje.
Koniecznie musi Jej kupić
Upominek pod choinkę
Który będzie odpowiedni,
Dla tak dużej już dziewczynki.
U córki się zapaliła
Lampka skojarzenia na to
I spytała: „Czy to znaczy,
Że kupisz dla mnie… wibrator”?
Teściową to aż zatkało.
Ledwo z siebie wydusiła:
„Kto jej tych paskudztw nauczył?
To na pewno Twoja wina”!
I spojrzała na mnie groźnie.
Córcia, nim minęła chwila,
„Tatuś – jej odpowiedziała –
Ja się tym będę bawiła”!
Mam na wychowaniu wnusię.
Tak jak pokolenie całe
Jest „na ty” z elektroniką.
Brak u Niej innych „smykałek”.
Ciągle jest tylko wpatrzona
W ekran swojego smartfona.
Paluszkiem po nim przebiera,
Coś wyrzuca, a coś wkleja…
Ostatnio oglądałyśmy
Zdjęcia Jej mamy z młodości.
W albumach mam stare fotki,
A nie cyfrowe nowości.
Jedno z tych zdjęć wybrała
I paluszkami „mazała”.
Powierzchnia zdjęcia jest płaska
A ona gładziznę… głaska!
Wzruszyła mnie bardzo czułość
Z jaką okazuje wnusia
Swojej dawno zmarłej Mamie,
Zaraz pewnie będzie… buziak!
Ale ona nadal szura
Paluszkami po powierzchni.
Pomyślałam, „Panie Boże,
Jak Ona za Mamą tęskni”!
Zapytałam, „czy mi powiesz,
Co tam tak zawzięcie skrobiesz”?
„Babciu, chcę powiększyć troszkę
Fragment, by zobaczyć… broszkę”.
Nasz czteroletni syneczek
Ma serdecznego kolegę.
Razem chodzą do przedszkola
No i… mieszkają przez miedzę.
Bawią się też często w domu
Na zmianę w jednym lub w drugim.
Dziś wizyta dłużej trwała.
Czas zabawy był dość długi.
Powiedziałam im, że późno
I za pięć minut musimy
Iść już do swojego domku.
Chłopcom skwasiły się miny,
Ale zaraz zapytali,
(Pewnie, by na czasie zyskać)
Czy pięć minut to „jak ptaszek”,
Czy to tylko „mała liszka”?
Chodziło im pewnie o to,
Czy czasu dużo, czy mało.
Ale sedno zapytania
Bardzo poważnie wybrzmiało.
Powiedziałam Im, że wszystko
Od tego zależy tylko,
Jak czuje to małe dziecko:
Czasem dzionek też jest chwilką.
Bo jak dzieciaki się bawią
Spokojnie, wesoło, grzecznie,
Wydaje się, że zabawa
Kończy się zawsze za wcześnie.
Jeśli jednak coś Cię boli,
Bo masz na przykład klamerkę
Zaciśniętą na noseczku,
To nawet małe pięć minut
Zmienia się w długą udrękę.
Wtedy czas biegnie powoli
Każdemu choremu dziecku.
Wyszłam na chwilę, by zebrać
Nasze rozrzucone rzeczy.
Wracam z powrotem po synka
I stałam się świadkiem… hecy!
Chłopcy leżą na tapczanie
Opatuleni kocami,
A spod pledów tylko widać
Małe…noski z klamerkami!
W naszej pierwszej licealnej
Jest kilku fajnych chłopaków.
Jeden z nich mi się podoba,
Lecz nie daje żadnych znaków.
A ja tylko o nim myślę.
Wstyd prosto w oczy zagadać,
A email-a napisać wprost
Także jakoś nie wypada.
Kiedyś na informatyce
Pracowaliśmy z programem,
Którego nie posiadałam.
Na jutro z niczym zostanę.
Nie miałam wyjścia i musiałam
Prosić Jego, by pozwolił
Wziąć Jego pendrive z programem,
By wieczorem się podszkolić.
Zgodził się. W domu stwierdziłam,
Że na „penie” miejsce wolne,
Więc dograłam Mu „przypadkiem”
Moje fotki, te „frywolne”.
Nie przewidziałam, że jutro
Zamiast zabrać go do domu,
On tego pena pożyczy
Zupełnie innemu komuś.
A ten chłopak mnie rozpoznał
I powiedział, że zobaczył
Coś, co nie było dla niego.
Nie chciałam Mu się tłumaczyć.
Chłopak jednak był w porządku
I na mą prośbę skasował
Wszystkie te moje wygłupy.
Bardzo mi zaimponował.
Popatrzył na mnie uważnie
I czerwieniąc się na twarzy
Wyznał mi, że już od dawna
O spotkaniu ze mną marzy.
Bo chociaż w klasie jest kilka
Fajnych i miłych panienek,
To ja jemu wpadłam w oko…
Czyżby to jest przeznaczenie?
Nasz czteroletni syneczek
Ma serdecznego kolegę.
Razem chodzą do przedszkola
No i… mieszkają przez miedzę.
Bawią się też często w domu
Na zmianę w jednym lub w drugim.
Dziś wizyta dłużej trwała.
Czas zabawy był dość długi.
Powiedziałam im, że późno
I za pięć minut musimy
Iść już do swojego domku.
Chłopcom skwasiły się miny,
Ale zaraz zapytali,
(Pewnie, by na czasie zyskać)
Czy pięć minut to „jak ptaszek”,
Czy to tylko „mała liszka”?
Chodziło im pewnie o to,
Czy czasu dużo, czy mało.
Ale sedno zapytania
Bardzo poważnie wybrzmiało.
Powiedziałam Im, że wszystko
Od tego zależy tylko,
Jak czuje to małe dziecko:
Czasem dzionek też jest chwilką.
Bo jak dzieciaki się bawią
Spokojnie, wesoło, grzecznie,
Wydaje się, że zabawa
Kończy się zawsze za wcześnie.
Jeśli jednak coś Cię boli,
Bo masz na przykład klamerkę
Zaciśniętą na noseczku,
To nawet małe pięć minut
Zmienia się w długą udrękę.
Wtedy czas biegnie powoli
Każdemu choremu dziecku.
Wyszłam na chwilę, by zebrać
Nasze rozrzucone rzeczy.
Wracam z powrotem po synka
I stałam się świadkiem… hecy!
Chłopcy leżą na tapczanie
Opatuleni kocami,
A spod pledów tylko widać
Małe…noski z klamerkami!
Niedawno miałam studniówkę.
Wszystko było idealnie:
Tańce, humor, atmosfera,
Lecz skończyło się fatalnie.
Gdy siedziałam w toalecie,
Usłyszałam dziewczyn głosy
Narzekające, że Izki
Mają już serdecznie dosyć.
Że „ Iza to głupia suka”,
Że „wstyd się z nią pokazywać”,
Że „żałują, iż nie zdechła
Przed studniówką, ta parszywa”.
Że „gdyby mogły, to zaraz
Chętnie by ją za**bały”…
Dalszych cytatów oszczędzę,
Też mi się nie podobały.
Nie wzięłam tego do siebie,
Choć też mam na imię Izka,
Bo nie rozpoznałam głosów,
Mimo że słuchałam z bliska.
Jednak trochę się spłoszyłam,
Minął mi studniówki luzik.
Chciałam wyjść, ale zostałam,
Duma nie dawała stchórzyć.
Poszłam z chłopakiem na parkiet.
Ktoś „niechcący” w czasie tańca
Kopnął mnie boleśnie w kostkę,
A w plecy rąbnął szturchańca!
Chyba jednak w toalecie
To o mnie mówiły: „suka”.
Widocznie ktoś, nie wiem czemu,
Zwady ze mną pilnie szuka.