Mocno się napracowałam,
Żeby zgubić parę kilo.
Kilka miesięcy na diecie,
Wreszcie udręki epilog.
Ubyło mi dosyć dużo
Centymetrów w talii, w udach.
Mimo wszystko trochę wcześnie,
By mówić, że jestem chuda.
Waga jest już do przyjęcia,
Lecz nie wszystkim się podoba.
W biuście także mi ubyło;
Mój chłopak mówi, że… szkoda.
Jednak cieszy się wraz ze mną
Z osiągniętego wyniku.
Nawet przygotował pogrzeb
Dla mych zbyt dużych… staników.
Wynajmuję mały pokój
U pani przed sześćdziesiątką.
Jest rozwódką pełną życia,
Przy tym miłą i beztroską.
Prowadzi życie na luzie.
Sama przyjmuje i bywa.
U niej zawsze coś się dzieje.
Często słyszę „Vivat! Vivat”!
Ja też jestem po rozwodzie.
Nie mam swojego mieszkania,
Ale mam chandrę po związku.
Żyć spokojnie, to mój zamiar.
Z sympatyczną gospodynią
Zawsze się dogadujemy.
Bardzo często się wspieramy,
Kiedy są jakieś problemy.
Ostatnio miałam anginę
I ponad tydzień zwolnienia.
Ale po dwóch dniach choroby
Nie miałam nic do jedzenia.
Brakło mi siły. Musiałam
Prosić panią o przysługę,
Żeby mi kupiła w mieście
Choć chleb i kilka parówek.
Jakiś czas później wróciła.
Pełną torbę z zakupami
Dyskretnie pozostawiła
Tuż, tuż pod moimi drzwiami.
W środku było to, co chciałam,
Ale jeszcze oprócz tego
Coś, czego nie zamawiałam,
Zupełnie niespodzianego:
Piękna, seksowna bielizna
Oraz pluszowe kajdanki.
Duża paczka prezerwatyw
I coś w rodzaju nahajki.
Początkowo nie wiedziałam
Dla kogo tę rzeczy kupiła;
Czy dla siebie? Może dla mnie,
Żebym coś życiem zrobiła?
Teraz wiem, że ona dla mnie
Te „eroski” kupowała,
Bo miała na mnie oskomę,
O czym dotąd nie wiedziałam.
Mieszkam na stałe w USA.
Mam polski dyplom lekarza
I żonę Amerykankę,
Którą poznałem „w bandażach”.
Będąc w Polsce u rodziny
Miała dość groźny wypadek,
A nasze pierwsze spotkanie
W Izbie Przyjęć było „krwawe”.
Tak się stało, że po roku
Pobraliśmy się i wtedy
Pojechałem z Nią do Stanów,
Ale jako „były medyk”.
Zatrudniłem się w szpitalu
Na etacie ratownika,
A po pracy buszowałem
Po medycznych podręcznikach.
Pracowałem, żeby spełnić
Ustalone wymagania,
By dyplom nostryfikować
Bez nadmiernego zwlekania.
Będę wreszcie rezydentem
W dużym szpitalu stanowym.
Poznaję przyszłych kolegów,
Gdyż nie chciałbym być „tym nowym”.
Kiedyś byłem w restauracji,
Gdzie Polaka spotkasz rzadko,
Spotkałem się z koleżanką,
Która właśnie w tym szpitalu
Jest naczelną pielęgniarką.
Po posiłku, już na luzie,
Przy małym kufelku piwa
Rozmawialiśmy po polsku
Żeby nikt nie podsłuchiwał.
Zapytałem, czy zna nowe
Komunikaty prasowe,
W których piszą, że co drugi
Obywatel tego kraju
Na pewno dostanie raka.
To jest powód, by wznieść larum!
Zauważyłem cynicznie,
Że ujmując statystycznie,
Jedno z nas dwojga z na pewno
Niebawem go będzie mieć.
Na co ona prawie krzycząc
Zaprzecza: „Co to, to nie”!
I wskazuje na człowieka
Siedzącego nieopodal
Mówiąc „A może lepiej on”!
„Nie, dziękuję” odrzekł… rodak.
Oblałem specjalizację,
Chociaż testy zaliczyłem.
Na teście było wręcz super.
Prawie sto punktów zdobyłem.
Na części ustnej dostałem
Dwa pytania z doktoratu
Mojej egzaminatorki.
I to jest przyczyna krachu.
Skąd ja znam takie szczegóły?
Sama mi to powiedziała.
Tak się składa, że na co dzień
Profesor to moja mama.
Ona mężczyznom przeszkadza,
(Taki rodzaj posłannictwa),
Żeby im bardzo utrudnić
Studiowanie położnictwa.
Moją żonę niedawno
Strasznie bolała głowa
Poszła zaraz do przychodni
Pełna najgorszych obaw.
Lekarz pierwszego kontaktu
Zasugerował zatoki.
Wysłał ją do specjalisty
Z receptą na antybiotyk.
U specjalistów kolejki.
Została tam zapisana
Na pierwszy dostępny termin.
Aż dwa miesiące czekania!
Zgłosiła się tam w terminie.
Lekarz zdziwił się niezmiernie
Bo z badania nie wynika,
By miała w nosie bakterie.
Opierniczył moją żonę,
Że zdrowa przyszła do niego,
Tym samym blokuje dostęp
Kogoś naprawdę chorego.
Wychodzi na to, że żona
Jest tej sytuacji winna.
Wykurowała się sama,
A tymczasem… nie powinna!
Jestem lekarzem rodzinnym.
Tydzień temu do przychodni
Przyszli razem siostra z bratem
Bardzo do siebie podobni.
Dwulatek był przeziębiony,
Ale ta szesnastolatka
Zajmowała się braciszkiem
Jak najlepsza w świecie matka.
Mały wymagał leczenia.
Lecz, jak stanowią przepisy,
Rodzice muszą się zgodzić
Składając swoje podpisy.
Poprosiłem więc dzierlatkę,
By ściągnęła do mnie matkę.
Wzięła chłopca na kolana
Zaskoczona i zdziwiona.
Wyjaśniła mi, że matką
Chorego malca jest… ona.
Jechałam jako „plecaczek”
Na motorze z mym chłopakiem.
Na drodze rozlany olej.
Motor pojechał zygzakiem.
Stracił przyczepność do drogi
I rzucił nas na pobocze.
Obudziłam się w szpitalu
Na łóżku przykryta kocem.
Byłam trochę potłuczona
Na szczęście bez żadnych złamań.
Mój chłopak, nie wiem dlaczego,
W innym szpitalu się znalazł.
On zaraz po naszej kraksie
Był tak bardzo zszokowany,
Że wsiadł ponownie na motor
Nie zważając na swe rany
I sam jechał do szpitala
Chyba nie bardzo przytomnie.
Rozumiem to, lecz mi smutno,
Że jednak zapomniał o mnie.
Na parterze w kamienicy,
W której mieszkam lata całe
Jest malutka kawiarenka,
Do której często wpadałem.
Podają tam pyszną kawę
Oraz w szklanych, ciężkich kuflach
Bardzo zimną lemoniadę –
Wielki przysmak mego kumpla.
Dzisiaj sama piję kawę.
Kumpla nie ma, nie wiem, gdzie jest.
Pewnie śpi, albo beze mnie
Polazł do innych kafejek.
Jest gorąco, więc po kawie
Zamówiłam lemoniadę.
Wypiję ją przy bufecie
Na stojąco, mam już wprawę.
Nim kelnerka mi nalała,
Ja już przy bufecie stoję.
Pić mi się chciało, chwyciłam
Kufel z perlistym napojem.
Nagle… wylałam na siebie
Cały lodowaty napój.
Sama w twarz się uderzyłam
Tak, aż mi policzek napuchł.
Jakim cudem to się stało?
Co tak nagle zadziałało?
Wymienili ciężkie kufle
Na identyczne, lecz nowe,
Dużo lżejsze, nietłukące,
Przeźroczyste, plastikowe!
W letni wieczór w miejskim parku
Byłam sama na spacerze.
Kiedy schodziłam po schodach,
Zaczepiłam o obrzeże
I zleciałam na sam dół.
Noga boli jak cholera.
Wyję z bólu. Wstać nie mogę,
Bo nie mam się czym podpierać.
Dobrze, że miałam komórkę
Więc dzwonię do pogotowia.
Poradzili wziąć taksówkę,
Bo ogólnie jestem zdrowa.
Taksówkarz także odmówił.
Brak dojazdu to był problem.
Dobrze, że jakiś pan pomógł
Na przystanek mi się dowlec.
Z wielkim trudem kilka osób
Umieściło mnie w tramwaju.
Dojechałam do szpitala,
Ale nie koniec koszmaru.
Na SORze przez trzy godziny
Czekałam na swą kolejkę.
Prawie nieprzytomna z bólu
Wielką przeżyłam udrękę.
Wreszcie badania, diagnoza:
Dwa prawe żebra złamane,
Uszkodzona kość piętowa
I wiązadła naderwane.
Tym razem to już karetką
Odwieziono mnie do domu.
Gdy się zgłoszę po miesiącu,
To uzyskam dalszą pomoc.
Przywlokłam się, bo nie chodzę,
Chociaż pomaga mi laska.
Zdjęto usztywnienie stopy.
Z żeber zniknęła opaska.
Teraz powinnam się poddać
Długiej rehabilitacji.
Ona dopiero wykaże
Skuteczność całej kuracji.
Na skierowaniu „To pilne”
Podkreślone bardzo grubo.
To nadzieja, że leczenie
Nie będzie trwało zbyt długo.
Przedłożyłem skierowanie.
Przy okienku nie ma tłoku.
Dostałem termin na grudzień
Dopiero przyszłego roku.
Mam chłopaka, a On ma psa.
We trójkę sobie mieszkamy.
Gdy szykujemy posiłek,
Zawsze coś z mięska mu damy.
Dzisiaj, przed samą kolacją,
Spadł mi z deski plaster szynki.
Piesek znikąd się pojawił.
Porwał wszystko, do drobinki!
Krzyknęłam za nim ze śmiechem:
„A żebyś się nią udławił”!
I rzeczywiście tak było.
Nawet przy tym troszkę… krwawił.