związki

Emotikon

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Wiosną przez parę tygodni

Spotykałem się  dziewczyną.

Kwiecień, maj, połowa czerwca…

Niemal kwartał szybko minął.

 

Ona była…  specyficzna.

Miała fioła na temat

Swego wizerunku w sieci.

Zawsze musiał być „ideał”.

 

Brylowała swą osobą

Na mediach  społecznościowych.

Wszędzie było Jej za… dużo!

Ale cóż ja mogłem zrobić?

 

Każdy człowiek ma przywary.

Choć to mnie irytowało,

Chciałem jednak dać nam szansę,

Bo mnie na Niej zależało.

 

Napisałem i wysłałem

Na Jej portal kilka newsów,

Ale zerwała znajomość

Sama z siebie. Bez przymusu.

 

Bo te moje wiadomości

Były oschłe, bez emocji,

Nie widzi więc możliwości

Przedłużania znajomości.

 

Dotąd zawsze się starałem,

By być miłym i wylewnym.

Lecz  w końcu się okazało

To, że wymogiem niezbędnym,

Żeby okazać uczucie,

Trzeba wstawić emotikon!

Najlepiej to jak najczęściej

I…  z wyszukaną grafiką.

 

Ponieważ ja ich nie wstawiam

Po co najmniej drugim słowie,

Więc jestem nieczułym draniem

I miłości nie mam w głowie.

Brak komentarzy

Nie mnie, ale…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Bardzo długo byłam w związku,

Lecz gdy Kamil miał wypadek,

Coś się stało między nami.

Życie pełne jest… zasadzek.

 

Nasz związek nagle rozpadł.

Po wypadku. Tak! Poważnie!

Nie dlatego, że kontuzja

I skutki nader pokaźne,

Ale powód inny, dziwny.

Ja po prostu o tym fakcie

Dowiedziałam się od Niego

Dopiero dwa dni po kraksie.

 

Auto prawie się rozpadło.

On zaś był poważnie ranny,

Nic mi o tym nie powiedział.

Postąpił w sposób naganny!

 

Miałam do Niego pretensje,

Że bardzo się zamartwiałam,

Kiedy dwie długie doby

Nic o Miłym nie wiedziałam.

 

Nie potrafiłam zrozumieć,

Jak On mógł na to pozwolić

Żebym się tak zamartwiała.

Przecież powinien… zadzwonić.

 

Zrozumiałam wszystko, kiedy

Dzisiaj przez zwykły przypadek,

Znalazłam tekścik w gazecie,

Kto… przedwczoraj  miał wypadek.

 

Wtedy wracał z narzeczoną

Z siłowni Późnym wieczorem …

Narzeczona „wyszła cało”,

Kamil miał urazy spore.

 

Zabrało Go pogotowie.

Chirurdzy też „pozszywali”

Przez dwie doby leżał w śpiączce

Na obserwacyjnej sali.

 

Mi się nigdy nie oświadczył.

W tej sytuacji właściwie

Nie mnie zdradzał, ale… ze mną.

Tłumaczyłam sobie mściwie!

 

Brak komentarzy

Zazdrość

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jak byłem kiedyś żonaty,

To wysłuchiwać musiałem,

Że więcej kotu, niż żonie

Swego czasu poświęcałem.

 

To chorobliwa zazdrość

O wspólnego przecież kotka,

Choć sama go też pieściła,

Nawet kokardki mu plotła.

 

Ta zawiść eskalowała.

I to był jeden z powodów

Naszego dość burzliwego,

Zeszłorocznego rozwodu.

 

Po rozstaniu nie oddała

Od mieszkania żadnych kluczy,

Chociaż wyrok rozwodowy

Nakazał jej mi je zwrócić.

 

Kiedyś, kiedy byłem w pracy,

Weszła do mego mieszkania

I zabrała mego kota.

Wiecie jaki miała zamiar?

 

Oddać kota obcym ludziom,

Bo jak ona kota nie ma,

To ja także niech go stracę

I… „niech się rozstąpi ziemia”.

 

Wcześniej rozwiesiła jeszcze

Ogłoszenia na latarniach,

Że szuka pilnie osoby,

Co chętnie koty przygarnia.

 

Więcej kota nie widziałem.

Tak to się „była” zemściła,

Gdyż jedocześnie o kota

I o mnie zazdrosna była.

 

Brak komentarzy

Jak w bajce…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Znajoma rzuciła męża

Dla jakiegoś księcia z bajki.

Nie był bogaty ni piękny,

Ale… „wywoływał ciarki”!

 

A w dodatku był bez pracy

I … zadłużony po uszy.

Wszyscy Jej Go odradzali,

Lecz „miłości nic nie wzruszy”!

 

Bo On dla Niej miły, grzeczny.

Zupełnie inny niż mąż!

A w dodatku kochający

I seksu Mu mało wciąż!

 

Mąż jest ciągle przemęczony.

Po pracy tylko by leżał.

Jej Książę zawsze gotowy –

Jest kaseczka, jest impreza!

 

Nawet wzięła kredyt, żeby

Spłacić długi kochanego.

On miał zaraz znaleźć pracę,

Będzie bajka na całego!

 

A potem rozpacz, bo Książę

Po paru miesiącach zniknął,

Wpierw ogołocił mieszkanie,

A potem „żegnaj Marychno”!

 

Teraz jest sama z dzieciaczkiem.

Nie ma męża ani Księcia.

Do tego jest… nowa ciąża

I… dług nie do udźwignięcia.

 

Bardzo się dziwi, że mąż

Nie Jej chce wybaczyć zdrady.

Życie „jak w bajce” jest krótkie

I na to już nie ma rady”…

 

Brak komentarzy

Tomasz

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mam na pierwsze imię Tomasz.

Dla mnie to jest obciążenie,

Bo to symbol… niewierności

A ja wierność bardzo… cenię.

 

Moi Rodzice od dawna

Do tego mnie namawiali,

Że chętnie by jakąś pannę

W naszym domu powitali.

 

Jestem ostrożny w tych sprawach.

Kilkukrotnie się „naciąłem”.

Dlatego „dmucham na zimne”,

Bliskość buduję z mozołem.

 

Od miesiąca w tajemnicy

Spotykamy się z dziewczyną.

Powoli się przekonuję,

Że staje się Tą… Jedyną!

 

Mama ciągle się pytała,

Czy staram się o dziewczynę.

Nie potwierdzałem

Wymigiwałem się… splinem.[1]

 

Wreszcie nadeszła ta pora,

By Rodzicom Ją przedstawić.

Zrobiłem to z zaskoczenia,

Bezpośrednio, tak vis a vis.

 

To miało być zaskoczenie.

I było, lecz tylko dla mnie.

Przy drzwiach stała moja mama

Ubrana niezbyt starannie

I zamiast się z Nią przywitać,

Krzyknęła do wnętrza domu:

„Ojciec! Chodź no tutaj szybko!

Nareszcie znalazł się Tomuś.

I w dodatku sam już nie jest.

Ona naprawdę istnieje”!!!

[1] Splin – inaczej chandra, apatia, przygnębienie

Brak komentarzy

Pan – Cham?

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Chodzę na randki z facetem

Męskim, seksownym, wspaniałym,

Który jeszcze, choć dorosły,

Mieszka razem z rodzicami.

 

Każde z nas mieszka samotnie,

Bez problemu do tej pory.

Gdy chciałam, w jego pokoju

Spędzałam długie wieczory.

 

Poddasze, które zajmuje

Jest wyposażone, żeby

Mógł tam mieszkać samodzielnie,

Jakby miał takie potrzeby.

 

Ukochany z rodzicami

Nie wchodzą sobie zbyt w drogę.

Pierwszy raz na noc zostałam

Nie pytając Ich, czy mogę.

 

Rano spytał mnie kochany,

Czy chcę  śniadanie do łóżka.

Bardzo chętnie się zgodziłam

Wcisnąć coś rankiem do brzuszka.

 

Długo nie czekałam na nie,

Bo facet, myślałam że sam,

Pójdzie zrobić mi śniadanie.

Ale odezwał się… cham

I zawołał gromkim głosem:

Mamo! Przyniesiesz śniadanie

Do pokoju i to migiem!

Jak długo mam czekać na nie!

 

Faktycznie. Niedługo później

Już nie byliśmy tam sami,

Bo wdrapała się na górę

Jego Mama z kanapkami.

 

Więcej już tam nie gościłam.

Szukam partnera nie pana.

W domu… panie jemu służą,

Na ulicy… on się kłania!

 

Brak komentarzy

Pamięć

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Wykładam w szkole historię.

Uważam, że dość ciekawie.

Jednak mojej Narzeczonej

To temat nieznany… prawie.

 

Nie przepada za historią,

Więc kiedyś byłem zdziwiony,

Gdy zaczęła mnie maglować

Na wszystkie możliwe strony

O daty różnych wydarzeń

I związane z tym szczegóły.

Odpowiadałem dogłębnie,

Choć nie mam duszy gaduły.

 

Czasem, tak tylko od siebie,

Dodawałem ciekawostki,

Sensacje, wieści, nowinki

I inne różne błahostki.

 

W pewnej chwili Narzeczona

Spytała mnie, czy pamiętam

Datę Naszego Spotkania

I tu pamięć mi „wymiękła!

 

Dumałem, przemyśliwałem,

By wspomnieć datę spotkania,

Lecz nie odgrzebałem daty

Naszego z sobą poznania.

 

Przypomniało mi się tylko,

Że była… wiosenna pora.

Dziewczyna uzupełniła:

„Rocznica była… przedwczoraj”!

Brak komentarzy

Dół

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mam energiczną siostrę.

Aktywność Ją wprost rozsadza.

Regularnie gra w tenisa,

A zimą na squasha chadza.

 

Siłownia, basen – to stałe

Miejsca, gdzie trenuje.

Twierdzi, że Jej organizm

Ciągle ruchu potrzebuje.

 

Dzięki swojej aktywności

Prezentuje się obłędnie.

Lecz ostatnio miała… doła.

Odczuwała go… dogłębnie.

 

Posmutniała i przygasła.

Że źle wygląda, płakała.

Narzeczony chcąc Ją wspierać,

Po swojemu był zadziałał!

 

Na Instagram zaraz wrzucił

Kilka nagich fotek Siostry.

Zaznaczył, że jego panna,

Czeka na pochlebne posty.

 

Potem dał Jej komentarze

Setek napalonych gości,

Żeby Ją podnieść na duchu

I dać Jej… chwile radości.

 

Ale jedyne co wskórał,

To rozpad ich narzeczeństwa.

Dla mnie taki „narzeczony”,

To „dół” i totalna klęska.

 

 

Brak komentarzy

Mój Były

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Ukochany wręczył mi list,

Mówiąc przy tym, że nie umie

Wysławiać się o uczuciach.

Prosił mnie, by Go zrozumieć.

 

Pisząc mógł wszystko przemyśleć

I ułożyć w jasny wywód.

Treść musi być przemyślana,

Spokojna, jasna, bez porywów.

 

Czytałam, a tam z początku

Słodkie słowa, wprost „landryny”.

Nabierałam przekonania,

Że to będą… oświadczyny!

 

Ze wzruszenia się… spłakałam

I chciałam się doń… przytulić,

Lecz on nagle mnie odepchnął.

Jak ktoś obcy i nieczuły.

 

„Przeczytaj do końca”, odrzekł.

Nie były to oświadczyny.

To był list informujący,

Że pisał go…  już mój Były.

Brak komentarzy